လွခ်င္လြန္းတဲ့မင္းသမီးေလး
ေ႐ွးေ႐ွးတုန္းကဘုရင္ၾကီးတစ္္ပါးမွာ႐ုပစႏီၵဆိုတဲ့မင္းသမီးေလးတစ္ပါး႐ွိတယ္။႐ုပစႏီၵေလးဟာဘုရင့္သမီးေတာ္ေလးျဖစ္တဲ့အျပင္႐ုပ္ရည္ကလည္းအင္မတန္ ေခ်ာေမာ
လြန္းလို႔နန္းေတာ္တစ္ခုလံုးမွာသူ႕ကိုမခ်စ္ခင္တဲ့သူမ႐ွိဘူးတဲ့။
အားလံုးကဖူးဖူးမႈတ္ထားတာေပါ့။အဲဒီေလာက္ကံေကာင္းၿပီးေခ်ာေမာေနေပမယ့္႐ုပစႏီၵ
ဟာလွသထက္ပိုၿပီးလွခ်င္လို႕အခ်ိန္႐ွိသေ႐ြ႕အလွပဲျပင္ေနတယ္။စာေပပညာလည္းသိပ္
မသင္မိန္းကေလးေတြတပ္အပ္တဲ့ပညာရပ္ေတြကိုလည္းမေလ႕လာဘဲလွဖို႕တစ္ခုတည္း
ပဲစဥ္းစားေနတယ္တဲ့။တစ္ေန႕ေတာ့သူရဲ႕အထိန္းေတာ္က..”ေတာစပ္နားမွာေနတဲ့ပုဏၰား
တစ္ေယာက္ကေခ်ာေမာလွပလာေအာင္ မန္းမႈတ္တတ္တယ္လို႔ၾကားသိခဲ႕ ရပါတယ္
သခင္မေလး…”လို႕ေလွ်ာက္တင္လိုက္တယ္။ရုပစႏီၵလည္းခ်က္ခ်င္းပဲ…
”ဒီသတင္းဟာအမွန္ပဲလားဝမ္းသာလိုက္တာ..”လို႕ေျပာၿပီးပိုလွလာဖို႕အတြက္ဘယ္လို
လုပ္ရမလဲဆိုတာအႀကံထုတ္ေတာ့တယ္။အဲဒီေနာက္ေတာ့႐ူပစႏီၵေလးဟာခမည္းေတာ္
မင္းႀကီးမသိေအာင္နန္းေတာ္ထဲကေန တိတ္တဆိတ္ထြက္လာခဲ႕ၿပီး ေတာစပ္နားက ပုဏၰားႀကီး႐ွိ႐ာကိုအေရာက္သြားေတာ့သတဲ့။
ကံေကာင္းစြာပဲပုဏၰားႀကီးနဲ႕တစ္ခါတည္းေတြ႕လို႕ ႐ူပစႏီၵေလးက…”အို ပုဏၰားႀကီးကၽြန္မ
ကိုလွပလာေအာင္နည္းလမ္းေကာင္းေလးမ်ား႐ွိရင္ေျပာျပေပးပါဦး….လို႕ေမးလိုက္တယ္။
ဒီအခါပုဏၰားႀကီးက…သမီးေတာ္ေလး..သင္ဟာလွၿပီးသားပဲမလိုအပ္ေတာ့ပါဘူး….လို႕
ျပန္ေျပာတယ္….”အိုဒီထက္ပိုၿပီးလွခ်င္လို႔ပါကူညီပါဦးပုဏၰားႀကီးရယ္…”လို႔႐ူပစႏီၵက
အတင္းေတာင္းဆိုေတာ့တယ္။ပုဏၰားႀကီးလည္း…”ကဲ ကဲေျပာမရေတာ့လဲ ကူညီေပးရ
တာေပါ့…”လို႕ေျပာၿပီး႐ူပစႏီၵကိုထူးဆန္းတဲ့ပုလည္လည္ဆြဲေလးတစ္ကံုးထုတ္ေပးလိုက္
တယ္။”ဒီလည္ဆြဲဟာကၽြႏ္ုပ္တတ္ကၽြမ္းတဲ့႐ူပမႏၲာန္ေတာ္နဲ႕မန္းမႈတ္စီရင္ထားတဲ့လည္ဆြဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလည္ဆြဲကို ဆင္ျမန္းလိုက္တာနဲ႕ သင္ဟာဗမၺဴတစ္ခြင္မွာ အေခ်ာဆံုး
အလွဆံုးမိန္းကေလး္ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလည္ဆြဲကိုျပန္ ခၽြတ္မိလိုက္တာနဲ႕
သင္ဟာအိုမင္းရင့္ေရာ္သြားၿပီး အက်ည္းတန္ အ႐ုပ္ဆိုးသြားရလိမ့္ မယ္။ကဲသင္ဘယ္လို
သေဘာရလဲ…”လို့ပုဏၰားႀကီးက႐ူပစႏီၵမင္းသမီးေလးကိုေျပာလိုက္တယ္။
႐ူပစႏီၵမင္းသမီးေလးဟာအလွဆံုးျဖစ္ဖို႕ပဲအေရးႀကီးေနလို႕က်န္တာကိုဘာမွေတြးမေနေတာ႕
ဘဲ…”ကိစၥမ႐ွိပါဘူးအၿမဲတမ္းလွေနေအာင္အၿမဲတမ္းဝတ္ထားလိုက္မွာေပါ့…”
လို႔အလြယ္တကူေျပာလိုက္တယ္။အဲဒီေနာက္မွာေတာမင္းသမီးေလးဟာပုဏၰားႀကီးဆီ
ကလည္ဆြဲႀကိဳးကိုယူၿပီးဝတ္ဆင္လိုက္ေတာ့တယ္။႐ူပစႏီၵေလးလည္းဝမ္းသာအားရနဲ႕
နန္း ေတာ္ကိုျပန္လာခဲ့ေတာ့တယ္။ နန္းေတာ္ေရာက္တဲ့အခါမွာ႐ူပစႏီၵေလးကိုခမည္း
ေတာ္ဘုရင္ႀကီးကေတြ႕လိုက္ေတာ့အရမ္းအံ့ၾသသြားတယ္။”သမီးေတာ္ရယ္ဒီေလာက္
လွလြန္းေတာ့သမီးေတာ္အတြက္အႏၲရာယ္မ်ားလြန္းပါတယ္
အစစမွာသတိထားေနပါကြယ္…”လို႕ဘုရင္ႀကီးဆံုးမလို္က္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ႐ူပစႏီၵေလးဟာ မသိဟန္ျပဳၿပီးဘုရင္ႀကီးေ႐ွ႕ကထြက္ခဲ့တယ္။ သူ႕႐ဲ႕စိတ္ထဲမွာေတာ့ သူ႕အလွအတြ
အရမ္းဝမ္းသာေနတာေပါ့။
ဒီလိုနဲ႕႐ူပစႏီၵေလးဟာအတိုင္းတိုင္းအျပည္ျပည္ရဲ႕ဘယ္မင္းသမီးကမွမယွဥ္ႏိုင္ေအာင္ ေခ်ာေမာလွလြန္းေနေတာ့တာေပါ့။ တစ္ေန႕မွာေတာ့႐ူပစႏီၵေလးက…အင္းနန္းေတာ္ထဲ
ကေရကန္ေတာ္မွာပဲ အၿမဲခ်ိဳးေနရတာ ငါ႕စိတ္ထဲမသန္႕႐ွင္းဘူး နန္းၿမိဳ႕ေတာင္ဘက္က ၾကည္လင္ေအးျမၿပီးတသြင္သြင္စီးဆင္း ေနတဲ့ ေက်ာက္စက္ေရ စမ္းေခ်ာင္းေလးမွာသာ ေရသြားခ်ိဳးလိုက္ရရင္ ငါ့ရဲ႕အသားအရည္ ေတြဟာဒီထက္ပိုၿပီး စိုေျပလွပလာမွာပဲ…လို႕
စဥ္းစားမိတယ္။ ဒါေၾကာင့္မယ္ေတာ္ဆီမွာသြားေရာက္ၿပိးခြင့္ေတာင္းၾကည့္တယ္။
ဒါေပမယ့္မယ္ေတာ္က… ၿမိဳ႕ျပင္မွာသားရဲတိရိစာၦန္ေတြကေပါမ်ားလွပါဘိနဲ႕ မယ္ေတာ္
ခြင့္မျပဳႏို္င္ဘူး သမီးေတာ္… လို႕ျပန္ေျပာလိုက္တယ္မယ္ေတာ္မိဖုရားခြင့္မျပဳေတာ့႐ူပစႏီၵေလးဟာ
သိပ္စိတ္ညစ္သြားတယ္။ ဘယ္အထိန္းေတာ္ေတြကမွလည္း မိဖုရားႀကီးရဲ႕အမိန္႕ကို လြန္ဆန္ၿပီး
မပို႕ရဲၾက႐ွာဘူးေပါ့။ဒီေတာ့႐ူပစႏီၵေလးလည္းသူ႕ဆံုးျဖတ္ခ်က္အတိုင္းဘယ္သူမွ
မသိေအာင္တိတ္တိတ္ေလးထြက္လာခဲ့တယ္။စမ္းေခ်ာင္းေလးနားေရာက္ေတာ့သူ႕
သေဘာက်တသြင္သြင္စီးေနတဲ႕စမ္းေခ်ာင္းေရထဲဆင္းၿပီးေရခ်ိဳးေတာ့တာေပါ႕။
႐ူပစႏီၵေလးဟာဒီလိုနဲ႕စမ္းေခ်ာင္းထဲမွာေရခ်ိဳးေနရင္းေက်ာက္တံုးတစ္တံုးကိုေခ်ာ္နင္း
မိၿပိးေရထဲကိုလဲက်သြားေတာ့တယ္။စမ္းေခ်ာင္းေလးဟာသိပ္မနက္ေပမယ့္ေရစီးေနေတာ့ ရူပစႏီၵေလးဟာ ေရစီးထဲမွာ ေမ်ာပါမလိုျဖစ္သြားတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူ႕လည္ပင္းကပုလဲလည္ဆြဲေလးဟာေရထဲကို ျပဳတ္က်သြားသတဲ့။
ကံဆိုးခ်င္ေတာ့အဲဒီအခ်ိန္မွာသူ႔အနားကိုကူးလာတဲ့ငါးႀကီးတစ္ေကာင္က ျမင္ၿပိး အစာမွတ္လို႕
ထိုးဟပ္သြားတယ္။ ခ်က္ခ်င္းပဲ႐ူပစႏီၵေလးလည္း ေခ်ာေမာ
လွပေနရာကေန အက်ည္းတန္တဲ႕ အဖြားအိုႀကီးပံုျဖစ္သြားေတာ့တယ္။
ဒါေၾကာင့္ ငါးႀကီးရဲ႕ေနာက္ကိုခ်က္ခ်င္းေရကူးၿပီး အမီလိုက္ေပမယ့္ ငါးႀကီးကိုမေတြ႕ရေတာ့ဘူး။
ဒါေပမယ့္ဇြဲမေလ်ာ့ဘဲစမ္းေခ်ာင္းေလးစီးဆင္းရာလမ္းတစ္ေလ်ာက္လို္က္ရွာေနမိတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာပုလဲလည္ဆြဲကိုထိုးဟပ္သြားတဲ့ငါးႀကီးကိုတံငါသည္တစ္ဦးကဖမ္းမိသြား
တယ္။တံငါသည္လည္း အိမ္ေရာက္လို႕ ငါးရဲ႕ဗိုက္ကိုခြဲမိေတာ့အထဲကေနပုလဲလည္ဆြဲက
ထြက္က်လာတာေပါ့။ဒါနဲ႕ တံငါသည္လည္း လည္ဆြဲကိုကိုင္ၿပီး တအံ့တၾသနဲ႕ ေငးၾကည့္ေနတုန္း တံငါသည္
ရဲ႕ေနာက္နားတစ္ပင္ေပၚက ဗိ်ဳင္းတစ္ေကာင္ဆင္းလာၿပီး ပုလဲကံုးကိုသုတ္ခ်ီပ်ံေျပးသြား
တယ္။အဲဒီအခ်ိန္မွာစမ္းေခ်ာင္းတစ္ေလ်ာက္လိုက္ရွာေနတဲ့႐ူပစႏီၵတျဖစ္လဲအက်ည္းတန္
အဖြားအိုဟာတံငါသည္႐ွိရာကို ေရာက္လာသတဲ့။ အေမာင္လုလင္ကၽြႏု္ပ္ရဲ႕ပုလဲလည္ဆြဲ
ငါးႀကီးစားမ်ိဳသြားလို႕ေတြးမိပါသလား..လို႕တံငါသည္ ကိုေမးျမန္းလို္က္တယ္။ တံငါသည္လည္း..အခုေလးတင္ပဲအဲဒီလည္ဆြဲကို ဗိ်ဳင္းတစ္ေကာင္ သုတ္ခ်ီၿပီးအေနာက္
ဘက္အရပ္ကို ပ်ံေျပးသြားပါတယ္… လို႕အမွန္အတိုင္းေျပာျပလို္က္တယ္။ ဒါနဲ႕အေမအို
လည္းအခ်ိန္မဆိုင္းေတာ့ဘဲ အေနာက္ဘက္အရပ္ကိုခ်က္ခ်င္း လိုက္သြားေတာ့တယ္။ လမ္းမွာေတြ႕သမွ်လူေတြကိုေမးျမန္းၾကည့္ေပမယ့္ ဘယ္သူမွ မသိၾက ဘူးတဲ႔။
တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြက ဆိုရင္…. ဟာအဖြားႀကိး တယ္႐ႈပ္ပါလားသြားစမ္းပါဗ်ာ…လို႕ေတာင္ ေအာ္ေငါက္ေမာင္းထုတ္လိုက္ၾကတယ္။ ဒါနဲ႔သူမဟာစိတ္ညစ္ၿပိးထြက္လာတုန္း တစ္
ေနရာအေရာက္ သစ္ပင္ေပၚမွာ ၿပိဳးၿပိဳးပ်က္ပ်က္လက္ေနတဲ႕အရာတစ္ခုကိုေတြ႔မိတယ္။
သခ်ာေမာ့ၾကည့္ေတာ့မွဗိ်ဳင္းတစ္ေကာင္ရဲ႕လည္ပင္းမွာသူမရဲ႕ပုလဲလည္ဆြဲစြပ္လ်က္သား ဆြဲမိေနတာကိုေတြ႕ရတယ္။အဲဒီဗ်ိဳင္းဟာကိုယ္ေရာင္ကိုယ္ဝါေတြ ေတာက္ပေနတာေပါ့။ သူမလည္းလည္ဆြဲျပန္လိုခ်င္လို႕ဗ်ိဳင္းကိုေအာက္ကေနေအာ္ဟစ္ေျခာက္လွန္႔လိုက္တယ္။
ဗ်ိဳင္းလည္းလန္႕ၿပီးထပ်ံေျပးသြားေတာ့သူမဟာဗ်ိဳင္းပ်ံေျပးတဲ႕ေနာက္ကိုအမီလို္က္ေတာ့
တာေပါ့။ဗ်ိဳင္းဟာမိုးေပၚကေန ပ်ံသြားရင္းသခ်ၤဳိင္းတစ္ခုမွာမီးသၿဂိဳလ္ေနတဲ့ မီးပံုေပၚက ျဖတ္ပ်ံမိတယ္။ ဒီေတာ့မီးအပူဟပ္ၿပီး ဗ်ိဳင္းဟာ မီးပံုထဲျပဳတ္က်သြားေတာ့သတဲ့။ အဲဒီ
ေနာက္ ေတာ့ဗ်ိဳင္းလည္း မီးေလာင္ေသသြားၿပီး ဗ်ိဳင္းငွက္နဲ႔အတူပုလဲလည္ဆြဲေလးလည္း ျပာမႈန္႔ျဖစ္ သြားတယ္။ဒီအေၾကာင္းေတြကို ေနာက္ကေျပးလိုက္လာတဲ့ အက်ည္းတန္အဖြားအို ႐ူပစႏီၵ ေတြ႕သြားၿပီးျပာပံုထဲမွာသူ႕ရဲ႕လည္ဆြဲကို ေတြ႕လို႔ေတြ႕ျငားလို္က႐ွာမိေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျပာေတြကလြဲလို႕ ဘာမွ႐ွာမေတြ႕ အဖြားအိုလည္း ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့သြားရေတာ့တာေပါ့ငါေတာ့ဒုကၡေရာက္ၿပီ ပုလဲလည္ဆြဲေလးမ႐ွိေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ငါဟာအခုလိုအက်ည္းတန္အဖြားအိုအျဖစ္နဲ႕ တစ္သက္လံုးေနသြားရေတာ့မွာပါလား… လို႔ေတြးမိၿပီးျပာပံု အနီးအနားမွာပဲ ေနၿပီးျပာမႈန္႕ကေနသစ္ပင္ေပါက္လာမယ့္အခ်ိန္ကို ထိုင္ေစာင့္
ေမွ်ာ္ေန႐ွာသတဲ႔… အင္းပုလဲလည္ဆြဲျပာမႈန္႔ေတြကအပင္ေပါက္လာၿပီး အသီးသီးလာရင္ အဲဒီအသီး
ေတြကို လည္ဆြဲလုပ္ၿပီး ဝတ္ရမယ္။ ဒီေတာ့မွငါဟာအရင္လိုေခ်ာေမာလွပတဲ့ ႐ုပ္အဆင္းကို ျပန္ရႏိုင္မယ္
လို႕တစ္ေယာက္တည္းစိတ္ကူးယဥ္ၿပီးေတြးေတာေနသတဲ့။ ေႏြမိုးေဆာင္း ရာသီေတြေျပာင္းတဲ့တိုင္း
အဲဒီသစ္ပင္ေပါက္လာမလားဆိုၿပီးေတာ့ အၿမဲတမ္း႐ွာေဖြေနသတဲ့။
သူ႔ကိုေတြ႕ၾကတဲ့ လူေတြအားလံုးကလည္းသူ႔ကို႐ူပစႏီၵမင္းသမီးေလးမွန္း ဘယ္သူမွ
မသိၾက ဘူးေပါ့။ သူ႔ကိုၾကည့္ၿပီး … ဒီအဖြားႀကီးဟာဒီသူႆန္တစ္ဝိုက္မွာပဲ ရစ္သီ
ရစ္သီလာလုပ္ေနတယ္။ဘယ္ကမွန္းလည္းမသိပါဘူးကြာလို့လူတစ္ဦးကေျပာေတာ့
အိုအ႐ူးမၾကီး ေနမွာေပါ့…လို႔တျခားတစ္ဦးကည္းေျဖလိုက္တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ေနာက္ဆံုးေတာ့ ပိုမို အက်ည္းတန္လာတဲ့အဖြားအိုဟာသူ႔ရဲ႕႐ုပ္႐ည္ကိုေရအိုင္
တစ္အိုင္မွာျပန္ျမင္မိၿပီး ထိတ္လန္႔ေသဆံုးသြားေတာ့တယ္တဲ့။သူမဟာေသဆံုးသြားၿပီး
တဲ့ေနာက္ ငွက္တစ္ေကာင္ျဖစ္သြား ေတာ့တယ္တဲ့။ အဲဒီငွက္ဟာအလြန္အ႐ုပ္ဆိုး
အက်ည္းတန္ၿပီးေတာစပ္ သခ်ၤဳိင္းကုန္းေတြနားမွာ အၿမဲရစ္သီရစ္သီေနတတ္တဲ့
ဠင္းတငွက္ေပါ့ကြယ္။ လွခ်င္လြန္းၿပီး မစဥ္းစားမဆင္ျခင္တတ္ရင္အဲဒီလိုပဲျဖစ္တတ္လို႕
ဒီပံုျပင္ေလးကိုဖတ္ၿပီးသင္ခန္းစာယူၾကေပါ့ကြယ္….။
ျပီး
စိတ္ထားၿဖ ူတဲ ့ညီအကို
တစ္ခါက ေတာကၽြဲအင္းဆိုတဲ့ရြာေလးတစ္ရြာမွာရိုးသားၿပီးသနားၾကင္နာတတ္တဲ့
ဖိုးေဆာင္းနဲ႕ ကုလားႀကီးဆိုတဲ့ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ရွိသတဲ့...သူတို႔ဟာလယ္ယာ
အလုပ္လုပ္ၾကတယ္..တစ္ေန႔မွာေတာ့ ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ဟာေတာထဲထင္းေခြ
သြားၾကတယ္..သူတို႕ဟာ ေတာထဲမွာ “အင္း ဒီဥႀကီးေတြကိုေပါက္ဖြားလာေအာင္
အလုပ္လုပ္ၾကတယ္..တစ္ေန႔မွာေတာ့ ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ဟာေတာထဲထင္းေခြ
သြားၾကတယ္..သူတို႕ဟာ ေတာထဲမွာ “အင္း ဒီဥႀကီးေတြကိုေပါက္ဖြားလာေအာင္
ဝပ္ေပးမယ့္ မိခင္လည္းမရွိဘူးထင္တယ္”“ေရအိုင္ေဘးနားမွာဆိုေတာ့ေရေငြ႔ေတြနဲ႕
ေအးေနလို႔ ေႏြးေထြးမႈ မရွိဘဲဒီဥေတြ ေပါက္လာမွာ မဟုတ္ဘူး ” “ဒီေတာ့ ငါတို႕
အိမ္ကို ယူသြားၿပီး ဥကေနအေကာင္ေပါက္ေအာင္ျပဳစုေပးရမယ္” ဒါနဲ႕ညီအစ္ကို
ႏွစ္ေယာက္တိုင္ပင္ၿပီး ဥႀကီးေတြကိုယူၿပီး အိမ္ကိုျပန္လာခဲ့ၾကသတဲ့... အိမ္ကိုျပန္
ေရာက္ေတာ့ ေကာက္ရိုးေတြခင္းၿပီးဥႀကီးႏွစ္လံုးကိုထားတယ္...ၿပီးေတာ့ညီအစ္ကို
ႏွစ္ေယာက္ဟာ ဥေတြကို ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကတယ္...ဒါေပမဲ့ဥေတြဟာ ဘာမွမထူး
ျခားဘဲျဖစ္ေနသတဲ့...ဒါေၾကာင့္ဘာေတြလိုေနသလဲလို႕စဥ္းစားၾကတာေပါ့...“အင္း ဥႀကီးေတြမေပါက္ႏိုင္တာ အေႏြးဓာတ္မ်ားမ်ားလိုလိုို႔ပဲ ျဖစ္ရမယ္ ”“ဒီေတာ့ငါတို႔မွာ
ရွိသမွ် ေႏြးမယ့္ပစၥည္းေတြယူၿပီးအံုထားေပးရင္ေကာင္းမယ္” ဒါနဲ႔သူတို႕ညီအစ္ကို
ႏွစ္ေယာက္ဟာ အိမ္ထဲမွာရွိသမွ်ေစာင္ေတြအိပ္ယာခင္း ေခါင္းအံုးအဝတ္
ျခင္ေထာင္ပါ မက်န္ဥႀကီးႏွစ္လံုးေပၚ ဖံုးထားလိုက္တယ္.. ဒီလိုနဲ႔ရက္ေတြၾကာလာ
ျပန္တယ္... ဒါေပမဲ့ ဥႀကီးႏွစ္လံုးဟာ ဘာမွထူးျခားမလာဘူး .... သူတို႔ညီအစ္ကို
ႏွစ္ေယာက္ဟာလည္း အလုပ္မလုပ္ႏိုင္ဘဲ ဥႀကီးေတြနဲ႔ အလုပ္ရွုပ္ေနတယ္... ဒါနဲ႔
ေအးေနလို႔ ေႏြးေထြးမႈ မရွိဘဲဒီဥေတြ ေပါက္လာမွာ မဟုတ္ဘူး ” “ဒီေတာ့ ငါတို႕
အိမ္ကို ယူသြားၿပီး ဥကေနအေကာင္ေပါက္ေအာင္ျပဳစုေပးရမယ္” ဒါနဲ႕ညီအစ္ကို
ႏွစ္ေယာက္တိုင္ပင္ၿပီး ဥႀကီးေတြကိုယူၿပီး အိမ္ကိုျပန္လာခဲ့ၾကသတဲ့... အိမ္ကိုျပန္
ေရာက္ေတာ့ ေကာက္ရိုးေတြခင္းၿပီးဥႀကီးႏွစ္လံုးကိုထားတယ္...ၿပီးေတာ့ညီအစ္ကို
ႏွစ္ေယာက္ဟာ ဥေတြကို ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကတယ္...ဒါေပမဲ့ဥေတြဟာ ဘာမွမထူး
ျခားဘဲျဖစ္ေနသတဲ့...ဒါေၾကာင့္ဘာေတြလိုေနသလဲလို႕စဥ္းစားၾကတာေပါ့...“အင္း ဥႀကီးေတြမေပါက္ႏိုင္တာ အေႏြးဓာတ္မ်ားမ်ားလိုလိုို႔ပဲ ျဖစ္ရမယ္ ”“ဒီေတာ့ငါတို႔မွာ
ရွိသမွ် ေႏြးမယ့္ပစၥည္းေတြယူၿပီးအံုထားေပးရင္ေကာင္းမယ္” ဒါနဲ႔သူတို႕ညီအစ္ကို
ႏွစ္ေယာက္ဟာ အိမ္ထဲမွာရွိသမွ်ေစာင္ေတြအိပ္ယာခင္း ေခါင္းအံုးအဝတ္
ျခင္ေထာင္ပါ မက်န္ဥႀကီးႏွစ္လံုးေပၚ ဖံုးထားလိုက္တယ္.. ဒီလိုနဲ႔ရက္ေတြၾကာလာ
ျပန္တယ္... ဒါေပမဲ့ ဥႀကီးႏွစ္လံုးဟာ ဘာမွထူးျခားမလာဘူး .... သူတို႔ညီအစ္ကို
ႏွစ္ေယာက္ဟာလည္း အလုပ္မလုပ္ႏိုင္ဘဲ ဥႀကီးေတြနဲ႔ အလုပ္ရွုပ္ေနတယ္... ဒါနဲ႔
သူတို႔အိမ္မွာရွိတဲ့ စားစရာေတြကို စားေသာက္လာၾကတာ ကုန္သြားတယ္...
သြားေခ်းငွားတာေပါ့... “ဟာ မင္းတို႔ဟာကမဟုတ္ေသးပါဘူး ဘာဥမွန္းမသိတဲ့
သြားေခ်းငွားတာေပါ့... “ဟာ မင္းတို႔ဟာကမဟုတ္ေသးပါဘူး ဘာဥမွန္းမသိတဲ့
ဥႀကီးႏွစ္လံုးနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္ေနတာပ”အဓိပၸါယ္မရွိတဲ့အလုပ္ကိုလုပ္ေနတာမရွက္ၾကဘူးလား ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္မလုပ္ဘဲ မေယာင္ရာဆီလူးေနၾကတယ္”....“ ဒီေတာ့ စားဖို႔အတြက္လဲကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ရွာႀကံစားၾကဘာမွမေပးႏိုင္ဘူး”အိမ္နီးခ်င္းေတြ
ေျပာဆိုၿပီးႏွင္လႊတ္လိုက္လို႕ညီျဖစ္သူလည္းအိမ္ကိုျပန္လာခဲ့ရတယ္...ဒါနဲ႔ညီျဖစ္သူ လည္း အစ္ကိုဖိုးေဆာင္းကို အေၾကာင္းစံုျပန္ၿပီးေျပာျပတာေပါ့...“အင္း သူတို႔ေျပာတာလဲဟုတ္တာပဲငါတို႔ေတြလဒီဥႀကီးေတြကိုတတ္ႏိုင္သေလာက္ေစာင့္
ေရွာက္ၿပီးၿပီ” “ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္မလုပ္ႏိုင္ဘဲျဖစ္ေနတာ အမွန္ပဲကြ” ဒီေတာ့
ဒီဥေတြကို ငါတို႔ေတြ႕ခဲ့တဲ့ေနရာမွာပဲ ျပန္ထားလိုက္ၾကစို႕” ဒါနဲ႔ညီအစ္ကိုႏွစ္
ေယာက္ဟာ ဥႀကီးႏွစ္လံုးကိုယူၿပီး နဂိုေတြ႕ခဲ့တဲ့ေနရာမွာ ျပန္ထားလိုက္ၾကတာေပါ့
.... ၿပီးေတာ့သူတိုဟာ စိတ္မေကာင္းစြာနဲ႔ ၾကည့္ေနၾကတယ္... အဲဒီခ်ိန္မွာပဲသူတို႕
အနားမွာရုတ္တရက္ ေတာမီးေလာင္လာသတဲ့ ....တိရစာၦန္ေလးေတြ ဟာလည္း
ေၾကာက္လန္႕တၾကား ေျပးလႊားၾကေတာ့တာေပါ့... “ဟာေတာမီးေလာင္တာေဟ့”
ဒီလိုနဲ႔ ေတာမီးဟာ ဥႀကီးေတြရွိတဲ့ေရအိုင္နဲ႔ နီးလာေတာ့သတဲ့ .... ၿပီးေတာ့မီးေတာက္ေတြဟာ ဥႀကီးေတြအနားကတျဖည္းျဖည္းေရာက္လာတယ္..... “ဟာ ဒီအတိုင္းဆိုရင္ ဒီဥႏွစ္လံုးကိုမီးေလာင္ၿပီး ပ်က္စီးေတာ့မွာပဲ.” “ ကဲငါတို႔ ညီအစ္ကို ဒီဥႀကီးႏွစ္လံုးကို ေတာမီးလြတ္တဲ့ေနရာသယ္ေျပးၾကစို႔” ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ဟာလည္း ဥႀကီးေတြကို မီးလြတ္ရာသယ္ေျပးၾကတယ္... ဒီလိုနဲ႕ေတာစပ္
ေရာက္ေတာ့ ေတာမီးေဘးကေန လြတ္သြားေတာ့သတဲ့... ဒီေတာ့မွ ညီအစ္ကိုႏွစ္
ေယာက္ဟာလည္း ဥေတြခ်ၿပီးအေမာေျဖၾကတယ္... အဲဒီခ်ိန္မွာေတာမီးရဲ႕ အပူေငြ႔
ေၾကာင္ ဥႀကီးႏွစ္လံုးကြဲအက္သြားတယ္..... ဥႀကီးတစ္လံုးထဲက ေရႊေရာင္အေမြး
အေတာင္ေတြနဲ႔ျပည့္ေနတဲ့ ဘဲေလးႏွစ္ေကာင္ ထြက္လာသတဲ့...
ေနာက္ဥတစ္လံုးထဲက အရမ္းေခ်ာေမာလွပတဲ့ နတ္မိမယ္ေလးႏွစ္ေယာက္ ထြက္လာသတဲ့.. ဒီအခါ ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္လည္း အံ့အားသင့္ေနေတာ့တာေပါ ့ေရႊဘဲႏွစ္ေကာင္ဟာ သူတို႕ညီအစ္ကိုေဘးနားမွာေတာင္ပံခတ္လိုက္တယ္.. ဒီအခါ ေတာင္ပံထဲကေရႊမႈန္ေလးေတြဟာထြက္က်လာသတဲ့...နတ္မိမယ္္ႏွစ္ေယာက္ဟာလည္း
သူတို႔ညီအစ္ကိုနားေရာက္လာတယ္.... “ရွင္တို႔ ညီအစ္ကိုဟာ အရမ္းကိုသနားၾကင္နာစိတ္ရွိတဲ့
သူေတြပါပဲ ရွင္တို႔ရဲ႕ကရုဏာနဲ႕ကူညီမႈကို မရခဲ့ရင္ ကၽြန္မတို႕ဟာ ပ်က္စီးသြားမွာအမွန္ပဲ”
“ဒါေၾကာင့္ ရွင္တို႕ကိုေက်းဇူးဆပ္တဲ့အေနနဲ႕အလုပ္ေကၽြးျပဳပါရေစ ” ဒါနဲ႕ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္လည္း ေရႊဘဲႏွစ္ေကာင္နတ္မိမယ္ေလးေခၚၿပီးခ်မ္းခ်မ္းသာသာေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲေနထိုင္သြားေတာ့သတဲ့ကြယ္။ ။
ျပီး
ၾကြက္ပ်ံ
တစ္ခါတုန္းကေတာအုပ္တစ္ခုထဲကသစ္ပင္ေအာက္မွာၾကြက္ေလးတစ္ေကာင္ဟာပ်င္းပ်င္းနဲ႕လွဲအိပ္ေန
သတဲ့။အဲဒီလိုအိပ္ေနရင္းကေန.....အင္းငါဟာဟိုးမိုးေပၚကငွက္ေလးေတြလို ေလထဲမွာပ်ံဝဲေနရရင္
သိပ္ေကာင္းမွာပဲ။ငါသာငွက္ေလးေတြလို ပ်ံႏိုင္ရင္တိမ္ေတြၾကားထဲမွာ ပ်ံလိုက္ ေလဟုန္စီးလိုက္နဲ႔ သိပ္ဇိမ္က်ၿပီး သိပ္ေပ်ာ္စရာေကာင္းမွာ..လို႔ေတြးမိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ေလထဲမွာပ်ံလို႕ရေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲဆိုတာ စဥ္းစားေနမိတယ္။
အႀကံတစ္ခုစဥ္းစားမိတာကေတာ့ေလထဲမွာပ်ံတတ္တဲ့သတၱဝါတစ္ေကာင္ဆီ
သြားၿပီး နည္းေလးဘာေလး သိေအာင္ေမးျမန္းၾကည့္ဖို႕ပဲ..
ဟာ ဟုတ္ၿပီေတာစပ္နားက ကိုက်ီးဆီ သြားၿပီးနည္းေလးဘာေလးေတာင္းရမယ္
လို႔ေနာက္ဆံုး ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ကိုက်ီးဆီေရာက္ေတာ့…ဗ်ိဳ႕ကိုက်ီးက်ဳပ္လည္းခင္ဗ်ားတို႕လိုေလထဲမွာ
ပ်ံခ်င္လို႕ အဲဒါ နည္းေလးဘာေလး႐ွိရင္ ေျပာျပစမ္းပါအံုး။ လို႕ေျပာလိုက္တယ္ ။
ဒီအခါမွာကိုက်ီးက..ဟႄကြက္ကေလးရမင္းမွာကက်ဳပ္တို႕လိုအေတာင္ပံမွမ႐ွိ
တာဘယ္လိုလုပ္ပ်ံလို႕ ရမွာလဲ..လို႕ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။
ႄကြက္ကေလးကလည္း…ဒီလိုဆိဒဲီအေတာင္ပံမ်ိဳးကၽြန္ေတာ္႔မွာ႐ွိေအာင္ဘယ္လို
လုပ္ရမွာလဲ အႄကံေလးဘာေလး႐ွိရင္ေပးပါဦးခင္ဗ်ား…လို႕ေတာင္းေတာင္းပန္ပန္
နဲ႕ထပ္ေျပာလိုက္တယ္…ဒီေတာ့ကိုက်ီးက…ေနဦးကြငါတို႕ေလထဲပ်ံတာအေတာင္
္ႏွစ္ဖက္ကိုျဖန္႕ၿပီးအားနဲ႕ပ်ံတာပဲ ဒီေတာ့… ဟာဟုတ္ၿပီအႀကံတစ္ခုေတာ႔ရၿပီမင္းမွာ အေတာင္ပံမ႐ွိေတာ့ ေဟာဟိုသစ္ပင္က အ႐ြက္ႄကီးႄကီးႏွစ္႐ြက္ ကိုမင္းရဲ႕လက္မွာကပ္ခ်ည္ၿပီး အားရပါးရလက္ကိုခတ္ၿပီး ပ်ံၾကည္႔ေပါ့..လို႕အႄကံေပးလိုက္
တယ္ႄကြက္ေလးလည္းအရမ္းပ်ံခ်င္ေနတဲ႔သူဆိုေတာ့ျဖစ္ႏိုင္မျဖစ္ႏိုင္သိပ္မစဥ္းစားေတာ့ဘဲ..ဟုတ္တယ္ဟုတ္တယ္ ခင္ဗ်ားေျပာတဲ႕နည္းမဆိုးဘူး လုပ္ၾကည္႔ရမယ္။
က်ဳပ္ပ်ံႏိုင္ရင္ေတာ့ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္စရာေကာင္းမွာ..လို႕ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ႄကြက္ကေလးဟာကိုက်ီးေျပာတဲ့အတိုင္းသူရဲ႕
လက္ႏွစ္ဘက္ကိုသစ္႐ြက္
ႏွစ္႐ြက္ နဲ႕ ကပ္ခ်ည္ၿပီး… ဟားဟားသစ္႐ြက္ေတာ့တပ္ၿပီးသြားၿပီေလထဲပ်ံဝဲတက္သြားေအာင္ က်ဳပ္ရဲ႕ လက္ႏွစ္ဘက္ကို ခတ္ၾကည့္ရမယ္…လို႕ေအာင္ဟစ္ကာလက္ကို
အဆက္မျပတ္ ခတ္ၾကည့္သတဲ႔။ဖလပ္ ဖလပ္ ဖလပ္ …အမယ္ေလး မလြယ္ပါလား ။လက္သာျပဳတ္ထြက္ေတာ့
မယ္ေျမၾကီးေပၚကေန တစ္လက္မေလာက္ေတာင္ေလထဲကို ပ်ံမတက္ပါလား.. လို႕ညည္းညဴလို္က္တယ္။ ဒီေတာ့ကိုက်ီးက…ဟာမင္းကပ်ံတဲ႔အက်င့္မွ မ႐ွိေသး
တာ။ဒီေတာ့ေျမျပင္မွာခတ္ေနမယ့္ အစား ဟိုသစ္ပင္ႄကီးေပၚတက္ၿပီးအ႐ွိန္နဲ႕
ခုန္ခ်ၾကည့္ေပါ့။ဒါမွေလထဲမွာပ်ံဝဲၿပီး ပ်ံတက္လာမွာပဲ … လို႕အားေပးစကားေျပာ
လိုက္ တယ္။ ႄကြက္ေလးလည္းပထမနည္းနဲ႕ မေအာင္ျမင္ေတာ့ေနာက္တစ္နည္းနဲ႕စမ္း
ၾကည့္ဖို႕ သေဘာတူလိုက္တယ္။ ဟာ ကိုက်ီးအႄကံမဆိုးဘူး လုပ္ၾကည့္မယ္။
လို့ေျပာ ေျပာဆုိဆိုနဲ႕ သစ္ပင္ေပၚတက္ၿပီး ခုန္ၾကည့္လိုက္တယ္။ ဒီတစ္ခါမွာေတာ့ ႄကြက္ကေလးဟာ ေလထဲမွာ ပ်ံဝဲ မေနဘဲေျမျပင္ေပၚကို ဘုတ္ခနဲ ျပဴတ္က်သြား
ေတာ့တယ္။အမယ္ေလးေသပါၿပီဗ်…လို႔ေအာင္လိုက္မိတယ္။
ကိုက်ီးလည္း သူ႔အၾကံမေအာင္ျမင္ေတာ့ လစ္ေျပးေတာ့တာေပါ့။ ဒါေပမယ့္
ႀကြက္ကေလးဟာအမွတ္မ႐ွိေသးဘဲ ေနာက္တစ္ဦးဆီမွာ ထပ္ၿပီးအႀကံေတာင္းဖို႔ စဥ္းစားၿပီး လမ္းေလ်ာက္လာလိုက္တာ…ဟာဖိုးႄကြက္လက္မွာသစ္႐ြက္ေတြကပ္
လို႔ဘာလုပ္ ဖို႕လဲ..လို႕ကိုၾကက္ဖက ႏႈတ္ဆက္လိုက္မွ ကိုၾကက္ဖဆီမွာအကူအညီ ေတာင္းဖို႕သတိရသြား ေတာ့တယ္။ဒါနဲ႔ႄကြက္ေလးက…ကၽြန္ေတာ္ေလထဲမွာ ပ်ံခ်င္လို႕ ေလ႕က်င့္ေနတာ ခင္ဗ်ားမွာ နည္းေလးဘာေလး႐ွိရင္ သင္ေပးစမး္ပါဦး …လို႕ၾကက္ဖၾကီးကို အကူအညီေတာင္းလိုက္တယ္။ကိုၾကက္ဖက..ဒါလားလြယ္ပါတယ္ မင္းကို ငါလက္ေတြ႔သင္ျပမယ္။ကဲေဟာဒီိလို သစ္ပင္ေပၚကိုအရင္ခုန္တက္ၿပီးေတာ့
ဒီလိုေတာင္ပံကိုျဖန္႔ ေခါင္းကိုေမာ့ၿပီး ေျခေထာက္နဲ႕ကန္ၿပီးဆင္းလိုက္…လို႔ဆိုၿပီး သစ္ပင္ေပၚကေန ခုန္ၿပီးပ်ံျပတာေပါ့။ဒါနဲ႔ႄကြက္ေလးလည္း ပ်ံၾကည့္ဖို႔လုပ္ေတာ့ကိုၾကက္ဖက..
ေနဦးကြမင္းလက္ကသစ္႐ြက္ေတြကေလးတယ္ ခတ္လို႕ မေကာင္းဘူးဒီေတာ့ငါ့ဆီက အေတာင္သံုးေလးေခ်ာင္းႏႈတ္ၿပီးမင္းရဲ႕ကိုယ္မွာ အေတာင္ေတြ ေသခ်ာတပ္ေပးမယ္…
ေနာက္ၿပီးၾကာၾကာပ်ံဝဲလို႔႐ေအာင္ ဟိုးနားက ေက်ာက္ေတာင္ စြန္းေပၚကေနတက္ၿပီး ခုန္ခ်ၾကည့္..လို႔ေျပာေျပာဆုိဆိုနဲ႔သူကိုယ္ကအေတာင္ေတြ ႏႈတ္ေပး လိုက္တယ္..
ကိုၾကက္ဖေျပာတဲ့အတိုင္းႄကြက္ ကေလးဟာ ေျပးသြားၿပီး ေက်ာက္ေတာင္စြန္းကေနတစ္ခါတည္းခုန္ခ်လိုက္တာ အေပၚကိုပ်ံဝဲတက္လို႕မရဘဲ ေအာက္ဘက္ကို ေဇာက္ထိုး ျပဳတ္က်ေတာ့သတဲ့။ႄကြက္ေလးျပဳတ္က်ေနတာကို အနီးအနားက ျဖတ္ပ်ံသြားတဲ့ ငွက္ႄကီးတစ္ေကာင္ကေတြ႔လိို႔ေအာက္မက်ခင္အခ်ိန္မီေလးသူ႕ရဲ႕ေက်ာနဲ႔ဝင္ခံေပးလိုက္
ပါေရာကြယ္။ ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႔လန္႔နဲ႔ျပဳတ္က်လာတဲ့ႄကြက္ေလးဟာ ငွက္ႄကီး႐ဲ႕ ကိုယ္
ေပၚကိုဘုတ္ခနဲ က်ေတာ့မွ သူ႕ကိုယ္သူ မေသႏိုင္ေတာ့ဘူးဆိုၿပီး ဝမ္းသာသြား
ေတာ့တယ္။
ဒီေတာ့မွငွက္ႄကီးက..မင္းလုပ္တာအားလံုးအစအဆံုးငါၾကည့္ေနတာကြ
မင္းဟာမျဖစ္ႏိုင္တာကို စိတ္ကူးေတြယဥ္ၿပီး ဇြတ္လုပ္ေနတာပဲကိုး ဟိုးေအာက္ဘက္ကို ေသခ်ာၾကည့္စမ္း ေက်ာက္တံုး ေက်ာက္ခဲေတြနဲ႔ကံေကာင္း
လို႕မင္းမေသတာ…လို႕သူ႔ကိုေျပာျပလိုက္တယ္။
ႄကြက္ေလးလည္း …ေက်းဇူးပါပဲ ေဒၚငွက္မသာမကယ္ရင္ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ အ႐ိုးတျခား အသားတစ္ျခား ျဖစ္ေလာက္ၿပီ …လို႔ျပန္ေျပာတာေပါ့။ဒီေတာ့ ေဒၚ
ငွက္မက…ေအး မင္း ေနာင္တရၿပီဆိုရင္ ေနာင္ကို ကိုယ့္သဘာဝေပးတဲ့ အတိုင္း
ေနပါကြယ္။ မျဖစ္ႏိုင္တာကို အားမက်ပါနဲ႕ ဟုတ္ၿပီလား…လို႕ ဆံုးမလိုက္သတဲ့။ႄကြက္ကေလးလည္း ေဒၚငွက္ကိုေက်းဇူးတင္ေၾကာင္ေျပာၿပီး ကိုယ့္သဘာဝ
ေပးအေျခအေနအတိုင္းပဲ ေနထိုင္သြားဖို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္ေတာ့တယ္။
သတဲ့။အဲဒီလိုအိပ္ေနရင္းကေန.....အင္းငါဟာဟိုးမိုးေပၚကငွက္ေလးေတြလို ေလထဲမွာပ်ံဝဲေနရရင္
သိပ္ေကာင္းမွာပဲ။ငါသာငွက္ေလးေတြလို ပ်ံႏိုင္ရင္တိမ္ေတြၾကားထဲမွာ ပ်ံလိုက္ ေလဟုန္စီးလိုက္နဲ႔ သိပ္ဇိမ္က်ၿပီး သိပ္ေပ်ာ္စရာေကာင္းမွာ..လို႔ေတြးမိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ေလထဲမွာပ်ံလို႕ရေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲဆိုတာ စဥ္းစားေနမိတယ္။
အႀကံတစ္ခုစဥ္းစားမိတာကေတာ့ေလထဲမွာပ်ံတတ္တဲ့သတၱဝါတစ္ေကာင္ဆီ
သြားၿပီး နည္းေလးဘာေလး သိေအာင္ေမးျမန္းၾကည့္ဖို႕ပဲ..
ဟာ ဟုတ္ၿပီေတာစပ္နားက ကိုက်ီးဆီ သြားၿပီးနည္းေလးဘာေလးေတာင္းရမယ္
လို႔ေနာက္ဆံုး ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ကိုက်ီးဆီေရာက္ေတာ့…ဗ်ိဳ႕ကိုက်ီးက်ဳပ္လည္းခင္ဗ်ားတို႕လိုေလထဲမွာ
ပ်ံခ်င္လို႕ အဲဒါ နည္းေလးဘာေလး႐ွိရင္ ေျပာျပစမ္းပါအံုး။ လို႕ေျပာလိုက္တယ္ ။
ဒီအခါမွာကိုက်ီးက..ဟႄကြက္ကေလးရမင္းမွာကက်ဳပ္တို႕လိုအေတာင္ပံမွမ႐ွိ
တာဘယ္လိုလုပ္ပ်ံလို႕ ရမွာလဲ..လို႕ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။
ႄကြက္ကေလးကလည္း…ဒီလိုဆိဒဲီအေတာင္ပံမ်ိဳးကၽြန္ေတာ္႔မွာ႐ွိေအာင္ဘယ္လို
လုပ္ရမွာလဲ အႄကံေလးဘာေလး႐ွိရင္ေပးပါဦးခင္ဗ်ား…လို႕ေတာင္းေတာင္းပန္ပန္
နဲ႕ထပ္ေျပာလိုက္တယ္…ဒီေတာ့ကိုက်ီးက…ေနဦးကြငါတို႕ေလထဲပ်ံတာအေတာင္
္ႏွစ္ဖက္ကိုျဖန္႕ၿပီးအားနဲ႕ပ်ံတာပဲ ဒီေတာ့… ဟာဟုတ္ၿပီအႀကံတစ္ခုေတာ႔ရၿပီမင္းမွာ အေတာင္ပံမ႐ွိေတာ့ ေဟာဟိုသစ္ပင္က အ႐ြက္ႄကီးႄကီးႏွစ္႐ြက္ ကိုမင္းရဲ႕လက္မွာကပ္ခ်ည္ၿပီး အားရပါးရလက္ကိုခတ္ၿပီး ပ်ံၾကည္႔ေပါ့..လို႕အႄကံေပးလိုက္
တယ္ႄကြက္ေလးလည္းအရမ္းပ်ံခ်င္ေနတဲ႔သူဆိုေတာ့ျဖစ္ႏိုင္မျဖစ္ႏိုင္သိပ္မစဥ္းစားေတာ့ဘဲ..ဟုတ္တယ္ဟုတ္တယ္ ခင္ဗ်ားေျပာတဲ႕နည္းမဆိုးဘူး လုပ္ၾကည္႔ရမယ္။
က်ဳပ္ပ်ံႏိုင္ရင္ေတာ့ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္စရာေကာင္းမွာ..လို႕ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ႄကြက္ကေလးဟာကိုက်ီးေျပာတဲ့အတိုင္းသူရဲ႕
လက္ႏွစ္ဘက္ကိုသစ္႐ြက္
ႏွစ္႐ြက္ နဲ႕ ကပ္ခ်ည္ၿပီး… ဟားဟားသစ္႐ြက္ေတာ့တပ္ၿပီးသြားၿပီေလထဲပ်ံဝဲတက္သြားေအာင္ က်ဳပ္ရဲ႕ လက္ႏွစ္ဘက္ကို ခတ္ၾကည့္ရမယ္…လို႕ေအာင္ဟစ္ကာလက္ကို
အဆက္မျပတ္ ခတ္ၾကည့္သတဲ႔။ဖလပ္ ဖလပ္ ဖလပ္ …အမယ္ေလး မလြယ္ပါလား ။လက္သာျပဳတ္ထြက္ေတာ့
မယ္ေျမၾကီးေပၚကေန တစ္လက္မေလာက္ေတာင္ေလထဲကို ပ်ံမတက္ပါလား.. လို႕ညည္းညဴလို္က္တယ္။ ဒီေတာ့ကိုက်ီးက…ဟာမင္းကပ်ံတဲ႔အက်င့္မွ မ႐ွိေသး
တာ။ဒီေတာ့ေျမျပင္မွာခတ္ေနမယ့္ အစား ဟိုသစ္ပင္ႄကီးေပၚတက္ၿပီးအ႐ွိန္နဲ႕
ခုန္ခ်ၾကည့္ေပါ့။ဒါမွေလထဲမွာပ်ံဝဲၿပီး ပ်ံတက္လာမွာပဲ … လို႕အားေပးစကားေျပာ
လိုက္ တယ္။ ႄကြက္ေလးလည္းပထမနည္းနဲ႕ မေအာင္ျမင္ေတာ့ေနာက္တစ္နည္းနဲ႕စမ္း
ၾကည့္ဖို႕ သေဘာတူလိုက္တယ္။ ဟာ ကိုက်ီးအႄကံမဆိုးဘူး လုပ္ၾကည့္မယ္။
လို့ေျပာ ေျပာဆုိဆိုနဲ႕ သစ္ပင္ေပၚတက္ၿပီး ခုန္ၾကည့္လိုက္တယ္။ ဒီတစ္ခါမွာေတာ့ ႄကြက္ကေလးဟာ ေလထဲမွာ ပ်ံဝဲ မေနဘဲေျမျပင္ေပၚကို ဘုတ္ခနဲ ျပဴတ္က်သြား
ေတာ့တယ္။အမယ္ေလးေသပါၿပီဗ်…လို႔ေအာင္လိုက္မိတယ္။
ကိုက်ီးလည္း သူ႔အၾကံမေအာင္ျမင္ေတာ့ လစ္ေျပးေတာ့တာေပါ့။ ဒါေပမယ့္
ႀကြက္ကေလးဟာအမွတ္မ႐ွိေသးဘဲ ေနာက္တစ္ဦးဆီမွာ ထပ္ၿပီးအႀကံေတာင္းဖို႔ စဥ္းစားၿပီး လမ္းေလ်ာက္လာလိုက္တာ…ဟာဖိုးႄကြက္လက္မွာသစ္႐ြက္ေတြကပ္
လို႔ဘာလုပ္ ဖို႕လဲ..လို႕ကိုၾကက္ဖက ႏႈတ္ဆက္လိုက္မွ ကိုၾကက္ဖဆီမွာအကူအညီ ေတာင္းဖို႕သတိရသြား ေတာ့တယ္။ဒါနဲ႔ႄကြက္ေလးက…ကၽြန္ေတာ္ေလထဲမွာ ပ်ံခ်င္လို႕ ေလ႕က်င့္ေနတာ ခင္ဗ်ားမွာ နည္းေလးဘာေလး႐ွိရင္ သင္ေပးစမး္ပါဦး …လို႕ၾကက္ဖၾကီးကို အကူအညီေတာင္းလိုက္တယ္။ကိုၾကက္ဖက..ဒါလားလြယ္ပါတယ္ မင္းကို ငါလက္ေတြ႔သင္ျပမယ္။ကဲေဟာဒီိလို သစ္ပင္ေပၚကိုအရင္ခုန္တက္ၿပီးေတာ့
ဒီလိုေတာင္ပံကိုျဖန္႔ ေခါင္းကိုေမာ့ၿပီး ေျခေထာက္နဲ႕ကန္ၿပီးဆင္းလိုက္…လို႔ဆိုၿပီး သစ္ပင္ေပၚကေန ခုန္ၿပီးပ်ံျပတာေပါ့။ဒါနဲ႔ႄကြက္ေလးလည္း ပ်ံၾကည့္ဖို႔လုပ္ေတာ့ကိုၾကက္ဖက..
ေနဦးကြမင္းလက္ကသစ္႐ြက္ေတြကေလးတယ္ ခတ္လို႕ မေကာင္းဘူးဒီေတာ့ငါ့ဆီက အေတာင္သံုးေလးေခ်ာင္းႏႈတ္ၿပီးမင္းရဲ႕ကိုယ္မွာ အေတာင္ေတြ ေသခ်ာတပ္ေပးမယ္…
ေနာက္ၿပီးၾကာၾကာပ်ံဝဲလို႔႐ေအာင္ ဟိုးနားက ေက်ာက္ေတာင္ စြန္းေပၚကေနတက္ၿပီး ခုန္ခ်ၾကည့္..လို႔ေျပာေျပာဆုိဆိုနဲ႔သူကိုယ္ကအေတာင္ေတြ ႏႈတ္ေပး လိုက္တယ္..
ကိုၾကက္ဖေျပာတဲ့အတိုင္းႄကြက္ ကေလးဟာ ေျပးသြားၿပီး ေက်ာက္ေတာင္စြန္းကေနတစ္ခါတည္းခုန္ခ်လိုက္တာ အေပၚကိုပ်ံဝဲတက္လို႕မရဘဲ ေအာက္ဘက္ကို ေဇာက္ထိုး ျပဳတ္က်ေတာ့သတဲ့။ႄကြက္ေလးျပဳတ္က်ေနတာကို အနီးအနားက ျဖတ္ပ်ံသြားတဲ့ ငွက္ႄကီးတစ္ေကာင္ကေတြ႔လိို႔ေအာက္မက်ခင္အခ်ိန္မီေလးသူ႕ရဲ႕ေက်ာနဲ႔ဝင္ခံေပးလိုက္
ပါေရာကြယ္။ ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႔လန္႔နဲ႔ျပဳတ္က်လာတဲ့ႄကြက္ေလးဟာ ငွက္ႄကီး႐ဲ႕ ကိုယ္
ေပၚကိုဘုတ္ခနဲ က်ေတာ့မွ သူ႕ကိုယ္သူ မေသႏိုင္ေတာ့ဘူးဆိုၿပီး ဝမ္းသာသြား
ေတာ့တယ္။
ဒီေတာ့မွငွက္ႄကီးက..မင္းလုပ္တာအားလံုးအစအဆံုးငါၾကည့္ေနတာကြ
မင္းဟာမျဖစ္ႏိုင္တာကို စိတ္ကူးေတြယဥ္ၿပီး ဇြတ္လုပ္ေနတာပဲကိုး ဟိုးေအာက္ဘက္ကို ေသခ်ာၾကည့္စမ္း ေက်ာက္တံုး ေက်ာက္ခဲေတြနဲ႔ကံေကာင္း
လို႕မင္းမေသတာ…လို႕သူ႔ကိုေျပာျပလိုက္တယ္။
ႄကြက္ေလးလည္း …ေက်းဇူးပါပဲ ေဒၚငွက္မသာမကယ္ရင္ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ အ႐ိုးတျခား အသားတစ္ျခား ျဖစ္ေလာက္ၿပီ …လို႔ျပန္ေျပာတာေပါ့။ဒီေတာ့ ေဒၚ
ငွက္မက…ေအး မင္း ေနာင္တရၿပီဆိုရင္ ေနာင္ကို ကိုယ့္သဘာဝေပးတဲ့ အတိုင္း
ေနပါကြယ္။ မျဖစ္ႏိုင္တာကို အားမက်ပါနဲ႕ ဟုတ္ၿပီလား…လို႕ ဆံုးမလိုက္သတဲ့။ႄကြက္ကေလးလည္း ေဒၚငွက္ကိုေက်းဇူးတင္ေၾကာင္ေျပာၿပီး ကိုယ့္သဘာဝ
ေပးအေျခအေနအတိုင္းပဲ ေနထိုင္သြားဖို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္ေတာ့တယ္။
ျပီး
မိေက်ာင္းနဲ ့ေမ်ာက္
တစ္ခါတုန္းကေပါကြယ္ေတာအုပ္ၾကီးတစ္ခုမွာ၊မိေက်ာင္းလင္မယားတို႔႐ွိၾက
တယ္ေမွာင္ခင္ေလေမ်ာက္ရဲ႕အသည္းႏွလံုးကိုစားခ်င္ေနတယ္၊ေမာင္ၾကံေဆာင္
ေပးႏိုင္မလား၊ေမာင့္ရဲ႕အစြမ္းအစဘယ္ေလာက္႐ွိမလဲဆိုကိုခင္သိခ်င္တယ္။
အင္းငါ့မိန္းမေတာ့ငါ့ကိုခၽြဲေနၿပီ၊ဒါမ်ားကြာရေအာင္႐ွာေပးပါ့မယ္၊ဒီလိုနဲ႔မိေက်ာင္းၾကီး ဟာေမ်ာက္အ႐ွာထြက္လာခဲ့ေတာ့သတဲ့၊ကိြကြိကြကြ၊ေမ်ာက္ကၽြန္းၾကီးပါလား
၊မၾကာခင္မွာမိေက်ာင္းၾကီးဟာေမ်ာက္ေတြစံေပ်ာ္ရာကၽြန္းၾကီးတစ္ကၽြန္းကို
ေရာက္သြားေလတယ္၊အဲေမ်ာက္ေတြအမ်ားၾကီးပါလားငါ့အၾကံေတာ့ေအာင္ၿပီ၊
မိေက်ာင္းၾကီးဟာကၽြန္းေပၚကိုေရာက္ေတာ့ေအးေအးေဆးေဆးထိုင္ေနတဲ့ေမ်ာက္ၾကီး တစ္ေကာင္ကိုေတြ႕ရတယ္၊အိုးေခ၊ဗ်ိဳ႕ကိုေမ်ာက္ၾကီး၊ဒီကၽြန္းမွာခင္ဗ်ားတို႔
ေမ်ာက္ေတြကတအားမ်ားေတာ့စားစရာအသီးအႏွံေတြအေတာ္႐ွားမွာပဲေနာ္၊
ဘယ့္ႏွယ္ေျပာပါလိမ့္ဗ်ာ႐ွားတာေပါ့၊က်ဳပ္တို႔အစာျဖစ္တဲ့ငွက္ေပ်ာသီးကိုမစားရတာ
ႏွစ္ေပါက္ေနၿပီ၊ျမင္ရင္ေတာင္မွတ္မိပါ့မလားမသိဘူး၊အင္းဒါဆိုက်ဳပ္ေျပာျပပါ့မယ္။ဒီ
ေခ်ာင္းၾကီးရဲ႕ဟိုဘက္ေတာအုပ္မွာသစ္သီးဝလံေတြသိပ္ေပါတာပဲ၊ခင္ဗ်ားတို႕ သိပ္ၾကိဳက္တဲ့ငွက္ေပ်ာသီးေတြဟာအေလ့က်ေပါက္ၿပီးသီးေနလိုက္တာစားမယ့္
လူေတာင္အဲ၊စားမယ့္ေမ်ာက္ေတြတစ္ေကာင္မွမ႐ွိဘူး၊ဒီအခါေမ်ာက္ၾကီးဟာ
သိပ္သေဘာက်သြားတာေပါ့။ဟာဒါဆိုအဲဒီကိုသိသြားခ်င္တာေပါ့၊ဒါေပမယ့္
က်ဳပ္တို႔ကေရမကူးတတ္လို႔ခက္ေနတာဗ်၊ဒါမ်ားဗ်ာလြယ္ပါတယ္က်ဳပ္ရဲ႕
ေက်ာေပၚတက္လိုက္ပါ၊ေစတနာဝန္ထမ္းကူညီေပးးရတာေပါ့ဟဲဟဲ
၊အဲဒီေနာက္ေမ်ာက္ၾကီးဟာမိေက်ာင္းရဲ႕ေက်ာေပၚကိုတက္လိုက္သတဲ့၊
ၿပီးေတာ့သူတို႔ဟာတစ္ဘက္ကမ္းကိုကူးသြားၾကေတာ့ေလတယ္၊ဟီးဟီးဇိမ္ပဲ၊
ေသခ်ာကိုင္ထားေနာ္ကိုေမ်ာက္ၾကီးမၾကာခင္မွာသူတို႔ဟာေရလည္ကိုေရာက္သြားၾကတာေပါ့၊ဒီအခိုက္မွာမိေက်ာင္းၾကီးကေရထဲကိုထိုးဆင္း
ၿပီးေရမကူးတတ္တဲ့ေမ်ာက္ကိုသတ္ဖို႔လုပ္ေတာ့သတဲ့၊အိုးဘယ့္ႏွယ့္လုပ္တာတုန္းဦးမိေက်ာင္းရဲ႕၊ဒီဒီလိုမက်ီစားပါနဲ႔ဗ်ာက်ဳပ္ေၾကာက္လို႔ပါ၊
ဟားဟားဟားခင္ဗ်ားကိုုေရႏွစ္သတ္မလို႔၊က်ဳပ္ရဲ႕မိန္းမကေမ်ာက္ရဲ႕အသည္းႏွလံုးကိုုမွစားခ်င္ဆိုလို႔ဗ်၊ဒါမ်ားကိုမိေက်ာင္းရာ
က်ဳပ္ကိုယ္တိုင္ထုတ္ေပးမွာေပါ့ဗ်ာ၊က်ဳပ္တို႔ဟာသစ္ပင္ေပၚကူးလိုက္ခုန္လိုက္နဲ႕ေဝးေဟးေဝဟင္မွာေလဟုန္စီးရီးေလးလႊဲခိုတာရယ္၊မ်က္စိေနာက္ေအာင္တစ္ေနကုန္
ေဆာ့တဲ့အမ်ိဳး၊ေဆာ့မွာပဲေဆာ့မွာပဲကၽြန္မကိုမတားနဲ၊ဒီေတာ့အသည္းႏွလံုးဟာလႈပ္ ႐ွားရလြန္းလို႔ျပဳတ္က်ပ်က္စီးမွာေပါ့၊ေဟ့ငါ့အသည္းႏွလံုးေတြ႕မိလား၊သိဘူးေလ၊ဒါေၾကာင့္အသည္းႏွလံုးကို
က်ဳပ္တို႔ေနတဲ့ကၽြန္းေပၚကေရသဖမ္းပင္ေပၚမွာခ်ိတ္ဆြဲထားရတယ္၊ေပါက္ကရေတြ၊ခင္ဗ်ားက်ဳပ္ကိုက်ဳပ္တို႔ေတြေနတဲ့ကမ္းေပၚပို႔ေပး၊ေမ်ာက္သားေတာ့စားရေတာ့မယ္
အဟိ၊ေရသဖန္းပင္ေပၚကက်ဳပ္ရဲ႕အသည္းႏွလံုးကိုျဖဳတ္ေပးပါ့မယ္၊ေမ်ာက္ၾကီးကပရိယယ္နဲ႕ေျပာတဲ့စကားကိုမိေက်ာင္းၾကီးကယံုၾကည္သြားေလတယ္၊ေကာင္းၿပီ
ခင္ဗ်ားသာကတိတည္ပါေစ၊ဒိလိုနဲ႔မိေက်ာင္းၾကီးဟာေမ်ာက္ကိုသူတို႔ေနထိုင္တ ဲ့ ကၽြန္းကိုလိုက္ပို႔ေပးျပန္သတဲ့၊ဟိုမွာေတြ႕လား၊ကမ္းကိုေရာက္ကာနီးေတာ့
အသီးနီနီရဲရဲေတြႁပြတ္သိပ္သီးေနတဲ့ေရဖန္းပင္ကိုေမ်ာက္ကျပလိုက္၊က်ဳပ္တို႔ေမ်ာက္ေတြရဲ႕အသည္းႏွလံုးကိုသစ္ပင္အေပၚတင္ထားတာ၊ ဒီလိုနဲ႕ေမ်ာက္ကို ေက်ာေပၚတင္လာတဲ့မိေက်ာင္းၾကီးဟာကမ္းကိုကပ္လိုက္၊ကဲ၊ သစ္ပင္ေပၚ
အျမန္တက္မွ၊ငါေျပာတာကိုယံုတဲ့မိေက်ာင္းကဲဟာကဲဟာ၊ေမ်ာက္ဟာကမ္းေရာက္တာနဲ႔သဖန္းပင္ေပၚကိုအျမန္တက္ၿပီးမိေက်ာင္းၾကီးကိုသဖန္းသီးေတြနဲ႔
ပစ္ေပါက္ေတာ့ေလ၊ကဲေရာ့အဲဒါက်ဳပ္ရဲ႕အသည္းႏွလံုး၊ေတာ္ေတာ္အတဲ့မိေက်ာင္း၊
ဒီအခါမိေက်ာင္းၾကီးဟာလူးလွိမ့္ၿပီးခံေနရ႐ွာ..တံုခြပ္တံုဝွစ္၊ၾကာေတာ့မိေက်ာင္းၾကီး
ဟာၿငိမ္က်သြားေတာ့၊အဲမိေက်ာင္းၾကီးၿငိမ္သြားၿပီ၊ငါ့အသီးေတြနဲ႔ပစ္ေပါက္လိုက္လို႔
မူးေမ့သြားတာထင္ပါရဲ႕၊သူအမူးေျပရင္ေရထဲျပန္ကူးသြားမွာပဲ၊ငါေအာက္ကိုဆင္းလို႔
သူအမူးေျပလာရင္၊မေတာ္ကုန္းထလာလို႔မ်ားငါနဲ႔တိုးလို႕ကေတာ့အခက္ပဲ၊ေအာက္
ကိုမဆင္းရဲဘူး၊ဒီလိုနဲ႕ေမ်ာက္ၾကီးဟာေၾကာက္လန္႔ၿပီးေတာ့သစ္ပင္ေပၚမွာ
ေနရေတာ့၏၊အဲဒီေနာက္ႏွစ္ရက္ခန္႕ၾကာသြား၊ဟာခုထိမိေက်ာင္းၾကီးျမက္ေတာထဲ
မွာမလႈပ္မယွက္နဲ႔ပါလား၊ဒါဆိုငါသစ္သီးေတြနဲ႔ေပါက္တာလက္သံေျပာင္သြားလို႔
ေသသြားတာပဲျဖစ္ရမယ္၊အဟဲငါဟာေအာင္ႏိုင္သူပဲအဟီး၊သစ္ပင္ေပၚကရဲရဲဆင္းလို႔
ရၿပီ၊အေသေကာင္ၾကီးအေပၚနင္းလိုက္ဦးမယ္၊ေမ်ာက္ဟာသစ္တံုးၾကီးလိုျဖစ္ေနတဲ့မိေက်ာင္းရဲ႕ကိုယ္ေပၚကိုလွမ္းအတက္မွာမိေက်ာင္းၾကီးက
လွ်င္ျမန္စြာနဲ႔ကိုက္ၿပီးစားပစ္လိုက္ေတာ့၏၊ဂြပ္၊အ၊ဟားဟားငေမ်ာက္ရယ္တို႔မိေက်ာင္းေတြဟာအစာကိုေတြ႕ရင္အဲဒီအစာဟာသစ္ပင္အေပၚတက္ေျပး
လည္းေအာက္ကေနအေသေကာင္လို မလႈပ္မယွက္နဲ႔ေလးငါးရက္အထိအစာငတ္ခံၿပီး ေစာင့္ဖမ္းစားတတ္တဲ့အက်င့္႐ွိတာမင္းမသိေတာ့ခုအငါ့အစာျဖစ္ၿပီေပါ့ကြာဟီး၊အဲဒီေနာက္
မိေက်ာက္းၾကီးဟာသူ႔မိန္းမအတြက္ခ်န္ထားတဲ့အသည္းႏွလံုးကိုယူသြားၿပီးေရထဲကိုငုပ္သြားေတာ့ေလ
သတည္း...၊
ျပီး
အလွမက္တာေၾကာင့္
တစ္ခါကအေအးပိုင္းေဒသတစ္ခုမွာအဝါေရာင္သစ္႐ြက္ေတြနဲ႔အရမ္းကိုလွပတဲ့
သစ္ပင္ေတြ႕ျမင္တဲ့သူတိုင္းကသစ္ပင္ႏွစ္ပင္ဟာအရမ္းလွတယ္လို႔ခ်ီးမြမ္းၾကတယ္ ဒီသစ္ပင္ႏွစ္ပင္ကေ႐ႊဝါေရာင္သစ္႐ြက္ေတြနဲ႔လွတယ္ေနာ္..ဒီလိုနဲ႔ေဆာင္းရာသီ
ဝင္ခါနီးအခ်ိန္ကိုေရာက္႐ွိလာတယ္..ပထမသစ္ပင္ဟာသူ႔ရဲ႕သစ္႐ြက္ေတြအားလံုး
ကိုေခၽြခ်လိုက္တယ္..ဒီအခါပင္စည္နဲ႔အကိုင္းေတြပဲက်န္ေတာ့သတဲ့..ဒီေတာ့ေတြ႕
တဲ့လူေတြက႐ုပ္ဆိုးလိုက္တာလို႔ေျပာသြားၾကတာေပါ့...ဒုတိယသစ္ပင္ကေတာ့သူ႔ ရဲ႕အ႐ြက္ေတြကိုေခၽြခ်လိုက္ရင္အလွပ်က္သြားမွာစိုးရိမ္ေနတယ္..ဒါေၾကာင့္လူ
ေတြကသူ႔ကိုလွတယ္လို႔ေျပာတာပဲလိုခ်င္ေနတယ္..ဒါနဲ႕ပဲသစ္႐ြက္ေတြကိုေခၽြ
မခ်ဘဲေနသတဲ့..ဒီအခါပထမသစ္ပင္ကေဆာင္းရာသီေရာက္ခါနီးလို႔သူ႔ကိုသတိေပး
တာေပါ့။သူငယ္ခ်င္းေဆာင္းရာသီဝင္ေတာ့မယ္မင္းရဲ႕အ႐ြက္ေတြကိုေခၽြခ်ေတာ့..
.ဒုတိယသစ္ပင္ကေတာ့သူ႔ရဲ႕အလွမပ်က္ဖို႔သာစဥ္းစားၿပီးမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္
ေနသတဲ့။လူေတြကသစ္ပင္ႏွစ္ပင္ကိုၾကည့္ၿပီးေဝဖန္ၾကတာ့ေပါ့..ဟြန္းတစ္ပင္က
လွသေလာက္တစ္ပင္က႐ုပ္ဆိုးလိုက္တာ..ဒီလိုနဲ႔ေဆာင္းရာသီကိုေရာက္လာေတာ့
တယ္..ဒီအခါ႐ာသီဥတုဟာေအးလာၿပီးႏွင္းေတါက်လာေတာ့သတဲ့..ႏွင္းေတြဟာ
ပထပစ္ပင္ေပၚမွာတင္မေနဘဲအကိုင္းနဲ႕ပင္စည္တ္ေလွ်ာက္ေလွ်ာက်သြားေတာ့တ
ေပါ့..ဒုတိယသစ္ပင္ေပၚမွာေတာ့ႏွင္းဖက္ေတြဟာအျပည့္တင္ေနေတာ့တယ္..
ဒီလိုနဲ႔ႏွင္းေတြအရမ္းက်တဲ့ညတစ္ညမွာသစ္ပင္ၿပိဳလဲတဲ့အသံကိုပထမသစ္ပင္က
ၾကားလိုက္ရတယ္၊ပထမသစ္ပင္ကလွမ္းၾကည့္ေပမယ့္ေမွာင္ေနလို႔ဘာမွမျမင္ရဘူး
ေပါ့..ဒါေၾကာင့္မိုးျမန္ျမန္လင္းဖို႔သာဆုေတာင္းေနမိေတာ့တယ္၊မနက္မိုးလင္းလာတဲ့
အခါမွာေတာ့ဒုတိယသစ္ပင္ဟာပင္စည္ကထက္ပိုင္က်ိဳးက်ၿပီးလဲက်ေနတာေတြ႕လိုက္ရသတဲ့
ဟင္သူငယ္ခ်င္းဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲ၊ညဘက္ကႏွင္းေတြတအားက်ေတာ့ႏွင္းဖတ္ေတြရဲ႕အေလးခ်ိန္ကိုမခံႏိုင္ဘဲထက္ပိုင္းက်ိဳးက်တာေလ၊ငါ့ရဲ႕ သစ္ပင္ေတြ႕ျမင္တဲ့သူတိုင္းကသစ္ပင္ႏွစ္ပင္ဟာအရမ္းလွတယ္လို႔ခ်ီးမြမ္းၾကတယ္ ဒီသစ္ပင္ႏွစ္ပင္ကေ႐ႊဝါေရာင္သစ္႐ြက္ေတြနဲ႔လွတယ္ေနာ္..ဒီလိုနဲ႔ေဆာင္းရာသီ
ဝင္ခါနီးအခ်ိန္ကိုေရာက္႐ွိလာတယ္..ပထမသစ္ပင္ဟာသူ႔ရဲ႕သစ္႐ြက္ေတြအားလံုး
ကိုေခၽြခ်လိုက္တယ္..ဒီအခါပင္စည္နဲ႔အကိုင္းေတြပဲက်န္ေတာ့သတဲ့..ဒီေတာ့ေတြ႕
တဲ့လူေတြက႐ုပ္ဆိုးလိုက္တာလို႔ေျပာသြားၾကတာေပါ့...ဒုတိယသစ္ပင္ကေတာ့သူ႔ ရဲ႕အ႐ြက္ေတြကိုေခၽြခ်လိုက္ရင္အလွပ်က္သြားမွာစိုးရိမ္ေနတယ္..ဒါေၾကာင့္လူ
ေတြကသူ႔ကိုလွတယ္လို႔ေျပာတာပဲလိုခ်င္ေနတယ္..ဒါနဲ႕ပဲသစ္႐ြက္ေတြကိုေခၽြ
မခ်ဘဲေနသတဲ့..ဒီအခါပထမသစ္ပင္ကေဆာင္းရာသီေရာက္ခါနီးလို႔သူ႔ကိုသတိေပး
တာေပါ့။သူငယ္ခ်င္းေဆာင္းရာသီဝင္ေတာ့မယ္မင္းရဲ႕အ႐ြက္ေတြကိုေခၽြခ်ေတာ့..
.ဒုတိယသစ္ပင္ကေတာ့သူ႔ရဲ႕အလွမပ်က္ဖို႔သာစဥ္းစားၿပီးမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္
ေနသတဲ့။လူေတြကသစ္ပင္ႏွစ္ပင္ကိုၾကည့္ၿပီးေဝဖန္ၾကတာ့ေပါ့..ဟြန္းတစ္ပင္က
လွသေလာက္တစ္ပင္က႐ုပ္ဆိုးလိုက္တာ..ဒီလိုနဲ႔ေဆာင္းရာသီကိုေရာက္လာေတာ့
တယ္..ဒီအခါ႐ာသီဥတုဟာေအးလာၿပီးႏွင္းေတါက်လာေတာ့သတဲ့..ႏွင္းေတြဟာ
ပထပစ္ပင္ေပၚမွာတင္မေနဘဲအကိုင္းနဲ႕ပင္စည္တ္ေလွ်ာက္ေလွ်ာက်သြားေတာ့တ
ေပါ့..ဒုတိယသစ္ပင္ေပၚမွာေတာ့ႏွင္းဖက္ေတြဟာအျပည့္တင္ေနေတာ့တယ္..
ဒီလိုနဲ႔ႏွင္းေတြအရမ္းက်တဲ့ညတစ္ညမွာသစ္ပင္ၿပိဳလဲတဲ့အသံကိုပထမသစ္ပင္က
ၾကားလိုက္ရတယ္၊ပထမသစ္ပင္ကလွမ္းၾကည့္ေပမယ့္ေမွာင္ေနလို႔ဘာမွမျမင္ရဘူး
ေပါ့..ဒါေၾကာင့္မိုးျမန္ျမန္လင္းဖို႔သာဆုေတာင္းေနမိေတာ့တယ္၊မနက္မိုးလင္းလာတဲ့
အခါမွာေတာ့ဒုတိယသစ္ပင္ဟာပင္စည္ကထက္ပိုင္က်ိဳးက်ၿပီးလဲက်ေနတာေတြ႕လိုက္ရသတဲ့
အ႐ြက္ေတြေပၚမွာႏွင္းဖတ္ေတြကမတန္တဆတင္ၿပီးကပ္ေနၾကလို႔ေပါ့၊ငါကလူေတြခ်ီးမြမ္းလို႕အလွမက္ၿပီးသစ္႐ြက္ေတြကိုေခၽြမခ်မိခဲ့ဘူးေလ၊
ဒါေၾကာင့္အခုေတာ့ငါ့ရဲ႕ပင္စည္က်ိဳးသြားၿပီမင္းလိုမ်ိဳးအကိုင္းအခက္ေတြနဲ႔ေဝဆာေနဖို႕ေနာက္ေလးငါးႏွစ္ေလာက္ဒီလို႐ုပ္ပ်က္
ဆင္းပ်က္ေနရဦးမယ္၊မင္းကေတာ့ဒီေဆာင္းရာသီကုန္လို႔ေႏြဦးေရာက္တာနဲ႔႐ြက္ဝါေတြထြက္လာလို႔႐ွိရင္အရမ္းလွသြားၿပီေပါ့ကြာ၊
ဒုထိယသစ္ပင္ဟာအေျခအေနနဲ႔အခိ်န္အခါကိုမသိဘဲအလွအပကိုတြယ္တာေနမိတဲ့ သူ႕ရဲ႕အမွားကိုေနာင္တရေနမိေတာ့သတဲ့ကြယ္..။
