ဟာသကမာၻ

 တမလြန္မွ ေမးတစ္ေစာင္

လူတစ္ေယာက္သည္ ဟုိတယ္တစ္ခုတြင္ Check-in ၀င္ျပီးသသည့္ေနာက္ သူေနရမည့္
အခန္းသို႕ ၀င္သြားသည္။ အခန္းထဲတြင္ ကြန္ပ်ဴတာတစ္လံုးကို ေတြ႕ေသာ အခါ
၀မ္းသာအားရ သူ၏ ဇနီးသည္ ထံသုိ႕ email တစ္ေစာင္ ပို႕လိုက္သည္။ ဒါေပမယ့္
email မွာ လိပ္စာမွားသြားသည္ကို သတိမထားမိလုိက္ေခ်။

ျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕၏ ေနအိမ္တစ္ခုတြင္ လင္ေယာက်္ားဆံုးသြား သျဖင့္ ပူေဆြးေနေသာ
မုဆိုးမ တစ္ေယာက္ email စစ္ေနသည္။ ခဏေနေတာ့ သူမ၏ သား အခန္းထဲ ၀င္လာေရာ
email ဖတ္ရင္း လဲက်ေနေသာ သူ၏ မိခင္ကို ေတြ႕ရေလသည္။

အေမဖြင့္ထားေသာ email မွာ

သို႕
အခ်စ္ကေလး

အေၾကာင္းအရာ။ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေရာက္ရွိေၾ
ကာင္း
ေန႕စြဲ။ ၅ ၿသဂုတ္ ၂၀၀၈

အခ်စ္ကေလးေရ။ ေမာင့္စာကို ဖတ္လိုက္ရလို႕ အံ့ၿသသြားလား။ သူတို႕ ေမာင့္ကို
ကြန္ျပဴတာ ေပးသံုးျပီး ခ်စ္တဲ့သူေတြဆီ email ေပးပို႕တယ္။ ေမာင္အခုပဲ
ဒီကို ေရာက္ျပီး Check-In လုပ္လိုက္တယ္။ မနက္ျဖန္ေရာက္လာမဲ့
အခ်စ္ေလးအတြက္ သူတို႕ ေသခ်ာ ျပင္ဆင္ထားတာ ေတြ႕တယ္။

မနက္ျဖန္ေတြ႕ၾကရေအာင္ေနာ္
ခ်စ္တဲ့
ေမာင္

(၁)
တစ္ေန႔မွာ... လူတစ္ေယာက္ဟာ. သူ႔သူငယ္ခ်င္းကို စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔..
သူ႔အေၾကာင္းေတြကိုေျပာျပေနတယ္တဲ့....
ငါ ေက်ာင္းဆရာမကို.. လက္ထက္ခဲ့မိတာ... မွားသြားၿပီကြာ.. တဲ့..
ဘာလို႔လဲ တဲ့.. သူ႔သူငယ္ခ်င္းက.. ေမးတယ္... တဲ့..
ေအးကြာ... ဟိုေန႔က ငါအိမ္ျပန္ေနာက္က်ေတာ့..
အိမ္ထဲကိုအ၀င္မခံဘဲ.. ဗလာစာအုပ္တစ္အုပ္ခ်ေပးတယ္ကြာ..
ေနာက္တစ္ခါ.. အိမ္ကို အခ်ိန္မွန္ ျပန္လာပါ့မယ္... ေနာက္မက်ေစရပါဘူး.. လို႔..
အေၾကာင္း တစ္ရာ ေရးခိုင္းတယ္ကြာ...

( ၂ )

အိမ္ရွင္၏သမီးသည္ စႏၵရားကို တီေနသည္။
၎အနားသို႔ ဧည့္သည္ျဖစ္သူ နာမည္ႀကီးစႏၵရားဆရာ ကပ္လာၿပီး ေမးသည္။
"ဘာျဖစ္လို႔ ေျခနင္းကို အသံုးမျပဳတာလဲ"
"ဘရိတ္အုပ္ရေလာက္ေအာင္အထိ က်မ ျမန္ျမန္ မတီးတတ္ေသးလို႔ပါ"

( ၃ )

အထူးစည္းကမ္းတင္းၾကပ္သည္ဟု နာမည္ႀကီးေသာ လန္ဒန္ၿမိဳ႔ရွိ
ေက်ာင္းအိပ္ေက်ာင္းစားေက်ာင္း တစ္ခုသို႔ တြမ္.. ဆိုသူ
ေက်ာင္းသားအသစ္တစ္ေယာက္ေရာက္ရွိလာသည္။
ဤေက်ာင္းသည္ စည္းကမ္းႀကီးလွေၾကာင္း မိဘမ်ားသို႔ စာေရးလွ်င္
မလိုအပ္သည္မ်ားကို မေရးသင့္ေၾကာင္း ေက်ာင္းသားႀကီးမ်ားက တြမ္
ကိုသတိေပးသည္။
အခ်ိန္အနည္းငယ္အၾကာတြင္ တြမ္.. ထံမွ ပထမဆံုးစာကို တြမ္၏ မိဘမ်ား လက္ခံရရွိၾကသည္။
စာမွာတိုတုိေလးျဖစ္သည္။
"ေဖေဖ.. ေမေမတို႔ခင္ဗ်ား... ကြၽန္ေတာ္တို႔၏ ေက်ာင္းတြင္ ေက်ာင္းသားေပါင္း
၃၈၇ ေယာက္ရွိပါသည္။ ေက်ာင္းသားဦးေရ ၃၈၆ ေယာက္သာျဖစ္ေစလိုေသာ ဆႏၵ
ကြၽန္ေတာ့တြင္ ျပင္းျပလ်က္ရွိပါသည္"

ခ်စ္တဲ့သား.. တြမ္"

( ၄ )


နာမည္ႀကီး စံုစမ္းေထာက္လွမ္းေရးအဖြဲ႕ တစ္ခုက အလြန္အင္မတန္မွ ကို
ရက္စက္ေသာ လူသတ္သမားတစ္ေယာက္ကို အလိုရွိေနတဲ့အတြက္ လူေရြးခ်ယ္ၾကပါတယ္ ။
ေနာက္ဆံုး ဆန္ခါတင္ အေနနဲ႔ ေယာက်ၤား ၂ ေယာက္နဲ႔ မိန္းမ ၁ ေယာက္
ကိုေရြးခ်ယ္လို႕ရၾကတာေပါ့ေလ ။
အဲဒီေတာ့ ေနာက္ဆံုး စမ္းသပ္မႈ အေနနဲ႔ သူတို႕ ၃ ေယာက္ကို စစ္ေဆးၾကတာေပါ့ ။
ပထမဆံုး ေယာက်ၤားကို ဗလာက်ည္ဆန္ေတြ ပါတဲ့ ေသနတ္ တစ္လက္ေပးၿပီး
တစ္ဖက္အခန္းမွာ ရွိတဲ့ သူ႕မိန္းမကို သြားသတ္ခိုင္းပါတယ္ ။
အဲဒီ လူက ခါးခါးသီးသီးကို ျငင္းပါတယ္ .. သူ႕မိန္းမကို သူ မသတ္ရက္ပါဘူးတဲ့ ...။
ဒုတိယ တစ္ေယာက္ကလဲ ဒီလိုပဲ ကိုယ့္မိန္းမေတာ့ ကိုယ္ မသတ္ႏိုင္ပါဘူးလို႕ပဲ
ျငင္းပါတယ္ ..။
အဲဒါနဲ႔ ေနာက္ဆံုး အမ်ိဳးသမီး အလွည့္ေရာက္လာတာေပါ့
အမ်ိဳးသမီးကိုေျပာတယ္ .. ဒီေသနတ္ကို ယူသြားၿပီး ခင္ဗ်ား ေယာက်ၤားကို
ပစ္သတ္လာခဲ့ပါေပါ့ ..
အမ်ိဳးသမီးက အခန္းထဲ ၀င္သြားတယ္
အခန္းထဲက ဆူဆူညံညံ အသံေတြ ၾကားရၿပီး အမ်ိဳးသမီးက ေမာေမာပန္းပန္းနဲပ ျပန္ထြက္လာတယ္
အျပင္က အရာရွိေတြကို စိတ္ဆိုးဆိုးနဲ႔ ေျပာလိုက္တယ္

ရွင္တို႕က ဗလာက်ည္ဆန္ေတြ ဘာလို႕ထည့္ထားတာလဲ .. အမေလး မနဲကို ရိုက္သတ္ခဲ့ရတယ္

( ၅ )

ဆိတ္ျငိမ္ရပ္ကြက္

အိမ္၀ယ္မည့္သူက ပြဲစားကိုေျပာသည္။
"အခုခင္ဗ်ားျပတဲ့ အိမ္ကိုေတာ့ ႀကိဳက္ၿပီ..၊ ဒါနဲ႔ ဒီရပ္ကြက္က..
တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ရွိရဲ႕လားဗ်"

"အင္မတန္တိတ္ဆိတ္တာေပ့ါ.. ဒီႏွစ္ထဲမွာ အိမ္ငါးအိမ္ အႏုၾကမ္းစီးခံရတယ္..
လမ္းသြားလမ္းလာ သံုးေယာက္ အသတ္ခံရတယ္.. ဘယ္သူမွ ဘာအသံမွ မၾကားဘူး.."

( ၆ )

အေတြးကိုယ္စီ

အိပ္ခန္းထဲတြင္ျဖစ္သည္။ အိပ္ေပ်ာ္စျပဳရင္း.. မိန္းမ၏မ်က္ႏွာတြင္
အျပံဳးရိပ္ေပၚလာသည္။
"မနက္ျဖန္ ငါတို႔လက္ထက္တဲ့ ၁၅ ႏွစ္ေျမာက္ႏွစ္ပတ္လည္ေန႔ပဲ.. မနက္က်ရင္
ေယာက္်ားဆီက လက္ေဆာင္တစ္ခုခု ရေတာ့မွာပဲ.." ဟုေတြးသည္။
ေဘးေတြလွဲေနေသာ ေယာက္်ားကလည္း သူ႔အေတြးႏွင့္သူျဖစ္သည္။
"လြန္ခဲ့ေသာ ၁၅ ႏွစ္ကသာ ဒီမိန္းမကို ငါလည္ပင္းညွစ္သတ္ခဲ့ရင္ မနက္ျဖန္ဆို လြတ္ၿပီ။"

( ၇ )

မိန္းမလုပ္သူက ေယာက်ၤားရဲ႕ပါးကို ျဖန္းခနဲဲ ပိတ္ရိုက္လိုက္တယ္..။
ေယာက်ၤားက ဘာလို႕ရိုက္တာလဲလို႕ ေဒါသနဲ႔ ျပန္ေမးတယ္ ..
ရွင့္အက်ီၤအိတ္ကပ္ထဲမွာ ေကသီ ဆိုတဲ့ မိန္းမနာမည္ကိုေတြ႕လို႕ လို႕
မိန္းမလုပ္သူက ျပန္ေျပာတယ္..
ဟာ.. ဒါ ငါေလာင္းထားတဲ့ ျမင္းမ နာမည္ကြ လို႕ ေယာက်ၤားလုပ္သူက မိန္းမ ကို
ျပန္ေခ်ာ့တယ္ ..။

ေနာက္တေန႔
မိန္းမက ေယာက်ၤားကို ပါးရိုက္ျပန္တယ္.. ။
ဘာလို႕ရိုက္တာလဲလို႕ ေမးေတာ့ ..
ညက ရွင့္ ျမင္းမ ဖုန္းဆက္လို႕

( ၈ )

ေဂ်ာ္ဂ်ီယာျပည္နယ္ၿမိဳ႕ေတာ္ တဘီစီၿမိဳ႕တြင္းသို႔ ရုရားတစ္ေယာက္
ကားေမာင္းၿပီး ၀င္လာသည္။
ယာဥ္ထိန္းရဲက ကားကိုတားၿပီးေျပာသည္။

"ခင္ဗ်ား သတ္မွတ္မိုင္ႏွဳန္းထက္ ပိုၿပီး ေမာင္းလားတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုတာ
ေဂ်ာ္ဂ်ီယာဘာသာနဲ႔ ရွင္းလင္းခ်က္ ေရးပါ။"

"ကၽြန္ေတာ္ ေဂ်ာ္ဂ်ီယာစာမွ နားမလည္ဘဲ။။ ဘယ္လိုလုပ္ ေရးရမွာလဲ"

"ဆင္ေျခမေပးနဲ႔၊ ေဂ်ာ္ဂ်ီယာဘာသာနဲ႔ ရွင္းလင္းခ်က္ေရး.. ဒါပဲ"

ကားဆရာရုရား စိတ္ညစ္သြားသည္။
မည္သို႔မွ ရွင္းျပလို႔လည္းမရ.. ေဂ်ာ္ဂ်ီယာ ယာဥ္ထိန္းရဲသည္ အင္မတန္မွ ေခါင္းမာလွသည္။
ေနာက္ဆံုးေတြင္ ရုရွားသည္ စာရြက္တစ္ရြက္ကို ထုတ္ၿပီး ေဒၚလာ
ငါးဆယ္တန္တစ္ရြက္ကို ညွပ္ထည့္လိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္ ယာဥ္ထိန္းရဲကို ကမ္းေပးသည္။
ယာဥ္ထိန္းရဲသည္ စာရြက္ကိုျဖန္႔လိုက္သည္။
ေငြစကၠဴကို ေတြ႔ေသာအခါ ကားဆရာကို ေျပာသည္။

"ေဂ်ာ္ဂ်ီယာလို မတတ္ဘူးလို႔ ဘာျဖစ္လို႔ ေျပာလဲ.. အခု
တစ္၀က္ေတာင္ေရးၿပီးၿပီပဲ... ဆက္ေရး... "

( ၉ )


ခ်ာတိတ္ေလးက ခ်ာတိတ္မေလးကို ေျပာသည္။

နင္နဲ႔ငါနဲ႔ တိရစာၦန္ရံုလုပ္တမ္း ကစားၾကရေအာင္...

ေကာင္းသားပဲ.. ဘယ္လို ကစားၾကမလဲ

ငါက ေမ်ာက္လုပ္မယ္... နင္က ငါ စားဖို႔ ငွက္ေပ်ာ္သီး ယူလာခဲ့...

( ၁၀ )

ေကာက္ခ်က္

"မႈခင္းသတင္း"

အပိုင္းပိုင္း ခုတ္ျဖတ္ထားေသာ ေသသူ၏အေလာင္းကို ဂုန္နီအိတ္ထဲတြင္
ထည့္ခ်ဳပ္ထားသည္။ ဤအခ်က္ကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ မိမိကိုယ္မိမိ သတ္ေသသည့္
အမွဳမဟုတ္ဟု ယူဆသည္။

( ၁၁ )

စိတ္ေကာင္းရွိသူ

ေနရာတကာ စြာက်ယ္က်ယ္ ၀င္လုပ္ေနသည့္ ေယာကၡမကို ကိုဘေမာင္
သည္းမခံႏိုင္ေတာ့သျဖင့္ တစ္ေန႔တြင္ ေယာကၡမ၏ ေျခေထာက္ႏွစ္ဖကို ဆြဲကိုင္ကာ
တိုက္ခန္းျပတင္းေပါက္၏ အျပင္ဘက္သို႔ ထုတ္လိုက္သည္။
ေခါင္းေအာက္စိုက္ ျဖစ္ေနေသာ ေယာကၡမႏွင့္ ကိုဘေမာင္
အၾကားစကားေျပာေနခန္းမွာ ဤသို႔ျဖစ္သည္။

တစ္အိမ္ေက်ာ္က ကိုျမ သူ႔ေယာကၡမကို ဘာလုပ္လိုက္တယ္ဆိုတာသိလား..
ဟင့္အင္း..
ေယာကၡမကို ကိုျမ ပုဆိန္နဲ႔ ခုတ္သတ္လိုက္တယ္ဗ်.. ေအာက္ထပ္က ကိုေအာင္ျမ
သူ႔ေယာကၡမကို ဘယ္လုိလုပ္သလဲသိလား..

ဟင့္အင္း..
သူ႔ေယာကၡမကို ေရနစ္သတ္ပစ္လိုက္တယ္.. အဲကြၽန္ေတာ္ကေတာ့
စိတ္ေကာင္းရွိတဲ့သူ.. ဒါေၾကာင့္ အန္တီ့ကို ကြၽန္ေတာ္ လႊတ္ေပးလိုက္မယ္..
ကိုင္း.. သြားေပေတာ့..

( ၁၂ )

တစ္ေန႕တြင္ ေမာင္ညိဳသည္ ရဲစခန္းသုိ႕ ဖုန္းဆက္လိုက္သည
"ဟဲလို ရဲစခန္းက ပါလားခင္ဗ်ာ .. ကၽြန္ေတာ့္အိမ္နီးခ်င္း အေၾကာင္းကို
တိုင္ခ်င္လို႕ပါ .. သူ႕အိမ္ရဲ႕ ထင္းစင္ထဲမွာ ေဆးေျခာက္ေတြ ဖြက္ထားတယ္
ခင္ဗ်"

"အခုလို သတင္းေပးတာ ေက်းဇူး အမ်ားၾကီးတင္ပါတယ္" ရဲစခန္းမွ ျပန္ေျပာသည္။

ေနာက္ေန႕တြင္ ေမာင္ညိဳ၏ ေဘးအိမ္သို႕ ရဲမ်ား ေရာက္လာသည္။ ရဲမ်ားက
ထင္းစင္ရွိရာသုိ႕ သြားကာ ထင္းစမ်ားကို တစ္စခ်င္းကို ေပါက္ဆိန္ျဖင့္ ခြဲကာ
ရွာေဖြ ၾကေတာ့သည္။ သုိ႕ေသာ္ ေဆးေျခာက္မ်ားကို မေတြ႕ေခ်။

ရဲမ်ား ျပန္သြားျပီးေနာက္ ေမာင္ညိဳသည္ သူ၏ အိမ္နီးခ်င္း ေမာင္စိမ္း
ဆီသုိ႕ ဖုန္းဆက္လိုက္သည္။

"ေဟ့ေကာင္ ခုနက ရဲေတြ လာျပီး ထင္းေတြ ခြဲသြားလား"

"ေအး ခြဲသြားတယ္ကြ"

"ေအး .. ေကာင္းတယ္ .. အဲ့ဒါဆိုရင္ မင္းအလွည့္ .. ရဲေတြ ဆီကို
ဖုန္းေခၚလိုက္.. ငါ့အိမ္က ဥယ်ာဥ္ ေျမဆြဖို႕ လိုေနတယ္"

( ၁၃ )

လင္မယားႏွစ္ေယာက္တြင္ သားေလးေယာက္ရွိသည္။ ထူးဆန္းသည္မွာ
အၾကီးသံုးေယာက္မွာ ဆံပင္နီနီ၊ အသားလတ္လတ္၊ အရပ္ျမင့္ျမင့္ျဖစ္သည္။
အငယ္ဆံုးမွာ ဆံပင္နက္နက္ႏွင့္ အရပ္ ပုပုျဖစ္သည္။ ဖခင္ျဖစ္သူသည္
ေနာက္ဆံုးတြင္ မက်န္းမမာျဖစ္ျပီး ေသလုဆဲဆဲတြင္ ဇနီးျဖစ္သူကို ေသခ်ာ
ေမးလိုက္သည္။

-အခ်စ္ရယ္ ကိုယ္မေသခင္ ကိုယ့္ကို ရိုးရိုးသားသား ေျပာစမ္းပါ။ အငယ္ဆံုး
သားေလးက ကိုယ့္ရဲ႕ ကေလးဆိုတာ။

- ဘုရားအဆူဆူကို က်ိန္ျပီး ေျပာရဲပါတယ္။ ရွင့္သားမွ ရွင့္သား အစစ္ပါ။
ဟု ဇနီးျဖစ္သူက ျပန္ေျပာလိုက္သည္။

ထိုစကားကို ၾကားျပီးသည္ႏွင့္ ခင္ပြန္းျဖစ္သူသည္ ျပံဳးလွ်က္
ကြယ္လြန္သြားသည္။ ထိုအခါ ဇနီးျဖစ္သူက ေရရြတ္ေျပာဆို လိုက္သည္။
- ေတာ္ေသးတာေပါ့ ... တျခား သံုးေယာက္ကို ေမးမသြားလို႕

( ၁၄ )


၁၇-ရာစု အဂၤလန္ႏိုင္ငံ။ ေလးျမားပစ္ၿပိဳင္ပြဲတြင္ျဖစ္သည္။
ပထမဦးဆံုး အပ်ံစားကုတ္အက်ႌ အပ်ံစားေဘာင္းဘီ၀တ္ထားေသာ လူေခ်ာတစ္ေယာက္
ထြက္လာၿပီး ပစ္သည္။ ျမားသည္ ဘုရင့္အပါးေတာ္ျမဲ၏ ေခါင္းထိပ္တြင္ တင္ထားေသာ
ပန္းသီးကိုမွန္သည္။
ပရိသတ္မ်ား တစ္ခဲနက္ ၾသဘာေပးၾကသည္။ လူေခ်ာကေျပာသည္။

"I am Robin Hood"

ပရိသတ္၏ေအာ္ဟစ္သံမ်ား ဆူညံသြားသည္။ ေနာက္လူငယ္တစ္ေယာက္ထြက္လာသည္။
သားေရဂ်ာကင္၊ သားေရေဘာင္းဘီရွည္ကို ၀တ္ထားသည္။ ၎က ပန္းသီးကိုခ်ိန္ၿပီး
ျမားကိုလႊတ္လိုက္သည္။ ပန္းသီးထက္ျခမ္းကြဲသြားသည္။ ပရိသတ္မ်ား
ေသာင္းေသာင္းျဖျဖ အားေပးၾကသည္။ လူငယ္ကေျပာသည္။

"I am Willghelm Telle"

ပရိသတ္၏လက္ခုပ္သံမ်ား အရပ္ေလးမ်က္ႏွာသို႔ပ်ံ႕ႏွ႕ံသြားသည္။
ဗလေကာင္းေကာင္း အမ်ိဳးသားႀကီးတစ္ေယာက္ ထြက္လာသည္။ က်ပ္တင္းေနေသာ
ကုတ္အက်ႌႏွင့္ ေဘာင္းဘီတိုကို ၀တ္ထားသည္။ ႀကီးမားလွေသာ ေလးကို
ယူလိုက္ၿပီး ခြၽန္ထက္သည့္ စို႔ေခ်ာင္းျဖစ္ပစ္စည္။ စို႔ေခ်ာင္းသည္
ဘုရင့္အပါးေတာ္ျမဲ၏ ေခါင္းကို ျဖတ္ေဖာက္ထြက္သြားသည္။
ပရိသတ္အားလံုးတုန္လွဳပ္ ေျခာက္ျခားသြားၾကသည္။ အတန္ၾကာဘာအသံမွ မၾကားရဘဲ
တိတ္ဆိတ္ေနသည္။
ထိုဗလႀကီးကေျပာသည္။

"I am SORRY"

( ၁၅ )

တစ္ခါက ေျမြ၊ ပုရြက္ဆိတ္၊ ပင့္ကူနဲ႔ ကင္းေျခမ်ားတို႔ဟာ ဖဲအတူရိုက္ၾကသတဲ့။
ဖဲရိုက္ရင္း တေအာင့္ၾကာေတာ့ ေဆးလိပ္ကုန္သြားလို႔ သြားဝယ္ဖို႔
တုိင္ပင္ၾကတယ္။

ေျမြ...... ငါ့မွာ ေျခမရွိဘူး။ ပုရြတ္ဆိတ္ကုိ သြားဝယ္ခိုင္းလိုက္

ပုရြတ္ဆိတ္...... ပင့္ကူမွာ ေျခ၈ေခ်ာင္းရွိတယ္။ ငါ့ထက္မ်ားတယ္..
သူ႔ကိုသြားခုိင္းလိုက္...

ပင့္ကူ..... ငါ့မွာ ေျခမ်ားတယ္ဆိုေပမယ့္ အကုိၾကီးကင္းေလာက္ေတာ့ မမ်ားဘူး။
သူ႔ကိုသြားခိုင္းလိုက္..

တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ ေျပာဆိုၾကေတာ့ ကင္းေျခက စိတ္မသက္မသာနဲ႔....

"မတတ္ႏိုင္ဘူး။ ငါက ေျခေထာက္ပိုမ်ားေတာ့ ငါပဲသြားပါ့မယ္ကြာ... " ဆိုျပီး
ေဆးလိပ္ဝယ္ဖို႔ ထြက္သြားခဲ့တယ္။

က်န္တဲ့အေကာင္ေတြက ေစာင့္ရင္း တစ္နာရီၾကာတဲ့အထိ ကင္းက ျပန္မလာေသးဘူး။
ဆက္ေစာင့္ၾကရင္း ႏွစ္နာရီၾကာတဲ့အထိ ျပန္မလာေတာ့ က်န္အေကာင္ေတြက
စိတ္ပူျပီး ပင့္ကူကို လိုက္ၾကည့္ခိုင္းလိုက္တယ္။ လိုက္ၾကည့္ဖို႔
ပင့္ကူတံခါးဖြင့္လိုက္ေတာ့ တံခါးဝမွာ ထိုင္ေနတဲ့ ကင္းေျခကို
ေတြ႔လိုက္တယ္။

ပင့္ကူက ေဒါသတၾကီး
"မင္း ၾကာလွခ်ည္လား? "အားလံုး မင္းကို ေစာင့္ေနတာ မင္းက
ဒီမွာဘာထိုင္လုပ္ေနတာလဲ" လို႔ ေအာ္ေတာ့

ကင္းေျခ ျပန္ေျဖလိုက္တာက

"ေဆးလိပ္သြားဝယ္ဖို႔ ငါဖိနပ္စီးေနတာ မျပီးေသးဘူးကြ"

ေၾသာ္..ကိုဘေမာင္..ကိုဘေမာင္..

႐ိုး႐ိုးေအးေအး စားေရးႀကီး ကိုဘေမာင္သည္ လုပ္ငန္းကိုင္ငန္းမ်ား
အဆင္မေျပသျဖင့္ သူတို႔ လမ္းထိပ္တြင္ ေဟာခန္း ဖြင့္စားေနေသာ
ေဗဒင္ဆရာထံသြားေလသည္။ ေဗဒင္ဆရာက ယခုကဲ့သို႔ အညံ့မ်ား ၾကံဳေနရျခင္းမွာ
ကိုဘေမာင္အိမ္တြင္ မေလွ်ာ္ကန္၊ မသင့္ျမတ္သည္မ်ား ရွိေသာေၾကာင့္ဆိုၿပီး အိမ္အထိ
လိုက္ၾကည့္ ေလေတာ့သည္။
 အိမ္သို႔ ေရာက္ေရာက္ျခင္းပင္...
ေဗဒင္ဆရာ။ ။ “သိပ္ဟုတ္တာေပါ့ ကိုဘေမာင္၊ ခင္ဗ်ား ဘုရားစင္မွာ ထိုးထားတဲ့
ခတၱာပန္းေတြကို စြန္႔ပစ္လိုက္ေတာ့... ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ေနာက္လည္း မထိုးနဲ႔ဗ်ာ...
ေနာက္ ဒီေအာက္မွာ ခ်ိတ္ထားတဲ့ စံပယ္ပန္းေတြ...”
ကိုဘေမာင္။ ။ “ဘာလို႔လဲ ဆရာ၊ ဘုရားကို ပန္းထိုးတာ မေကာင္းဘူးလား...”
ေဗဒင္ဆရာ။ ။ “ခင္ဗ်ားတို႔ အဲဒါေတြေၾကာင့္ အခက္အခဲေတြ ရွိေနတာေပါ့... ဒီမွာ
ခတၱာဆိုတာ “ခက္တာ” နဲ႔ အသံဆင္တယ္ဗ်...။ ခက္တာေတြ ျဖစ္တတ္တယ္။ စပါယ္ ဆိုတာကလည္း
“စကတည္းက ပယ္ခံရတယ္” ဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္ကို ျဖစ္ေစတယ္...”
ကိုဘေမာင္။ ။ “ဟုတ္လား ဆရာ၊ ဒါဆို ဘာကို ဘုရားကပ္ရမလဲ...”
ေဗဒင္ဆရာ။ ။ “ဒီမွာ အလြယ္ေလးေလ... ေကာက္ညွင္းေပါင္းလွဴ...”
ကိုဘေမာင္။ ။ “ဟုတ္လား... ေကာက္ညွင္းေပါင္းလွဴရင္ ေကာင္းတယ္လား...”
ေဗဒင္ဆရာ။ ။ “မသိရင္မွတ္၊ ေကာင္းညွင္းေပါင္းဟုတ္ဘူး၊ ေကာင္းျခင္းေပါင္း၊
ေကာင္းျခင္းေတြ ေပါင္းလာေအာင္... ၿပီးေတာ့ ၾသဇာရွိေအာင္ ၾသဇာသီးကို လွဴ...
ဒါေလးမ်ား ဘာခက္တာမွတ္လို႔... ပညတ္သြားရာ ဓာတ္သက္ပါတယ္တဲ့ ကိုဘေမာင္ရ...”
ကိုဘေမာင္။ ။ “ဟုတ္ကဲ့ဆရာ၊ အေတာ္ေလး စိတ္ဝင္စားဖို႔ ေကာင္းတာပဲ... က်ေနာ္
အလုပ္ကလည္း ေျပာင္းေရႊ႕ၾကဦးမယ္။ မေျပာင္းခ်င္ဘူး ဆရာရယ္...”
ေဗဒင္ဆရာ။ ။ “မေျပာင္ခ်င္ဘူးလား... အလြယ္ေလး ကိုဘေမာင္ရယ္...
အိမ္ေရွ႕ကျခံထဲမွာ... ေျပာင္းဖူးရယ္၊ ခ်ဥ္ေပါင္ရယ္၊ ဘူးသီးရယ္ သံုးမ်ိဳးကို
စိုက္လိုက္...”
ကိုဘေမာင္။ ။ “ဟုတ္၊ ဆရာ... အဲဒါဆို မေျပာင္းရေတာ့ဘူးေပါ့...”
ေဗဒင္ဆရာ။ ။ “ဟုတ္တယ္ေလ... အဲဒီသံုးမ်ိဳးရဲ႕ အစစာလံုးေတြက ေျပာင္းခ်ဥ္ဘူး
မဟုတ္ဘူးလား၊ ဒီေတာ့ ပညတ္သြားရာ ဓာတ္သက္ပါၿပီးေတာ့...”
ကိုဘေမာင္။ ။ “ဟုတ္၊ ဟုတ္ကဲ့ ဆရာ၊ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အေတာ္ေလး
စဥ္းစားစရာေတြ ျဖစ္လာပါတယ္... ေက်းဇူးပါ”
ေဗဒင္ဆရာ။ ။ “ရပါတယ္ဗ်... ဓာတ္တူရင္ နတ္ကူသတဲ့ဗ်ာ...”
ဒီလိုနဲ႔ ေဗဒင္ဆရာလည္း ျပန္သြားေတာ့သည္။ ေနာက္တစ္ပတ္ ကိုဘေမာင္က
ဆရာအိမ္လာၾကည့္ပါဦး ဆရာေျပာသလို ဟုတ္မဟုတ္ ဆိုတာနဲ႔ ေဗဒင္ဆရာလည္း တစ္ေခါက္
ထပ္လိုက္သြားသည္။ ဟိုေရာက္ေတာ့ သူေျပာထားတဲ့အတိုင္း ၾသဇာသီးေတြ၊ မင္းဂြတ္သီးေတြ
ဘုရားလွဴထားတာ ေတြ႕ရသည္။
ေဗဒင္ဆရာ။ ။ “ဒါနဲ႔ ကိုဘေမာင္ မင္းဂြတ္သီးေတြက...”
ကိုဘေမာင္။ ။ “ဆရာ့ နည္းစနစ္အတိုင္းေလ... မင္း Good သြားေအာင္...
မင္းဂြတ္သီးကို လွဴထားတာ”
ေဗဒင္ဆရာ။ ။ “ဟုတ္လားဗ်”
ကိုဘေမာင္။ ။ “ဟုတ္တယ္ ဆရာ၊ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္တစ္ပတ္ ေရႊေတာင္ဘက္ကို
ခရီးထြက္မလို႔...”
ေဗဒင္ဆရာ။ ။ “ေရႊေတာင္... ဟုတ္လား...”
ကိုဘေမာင္။ ။ “ဟုတ္တယ္ဆရာ၊ ဆရာေျပာသလို ပညတ္သြားရာ ဓာတ္သက္ပါေအာင္ေလ...
ေရႊေတာင္ႀကီး ဆိုက္ေအာင္၊ ေရႊေတာင္ဘက္ကို ခရီးထြက္မလို႔...”
ေဗဒင္ဆရာ။ ။ “ဟား... ဟား... ဟား...”
ကိုဘေမာင္။ ။ “မဟားပါနဲ႔ ဆရာ၊ ဟား ဟား ဆိုတဲ့ အတိုင္း သူမ်ားေတြ ဆရာ့ကို
ဟားပါလိမ့္မယ္...”
ေဗဒင္ဆရာ။ ။ “ေအာ္... ကိုဘေမာင္ရယ္”
ကိုဘေမာင္။ ။ “မေအာ္ပါနဲ႔ ဆရာ၊ ပညတ္သြားရာ ဓာတ္သက္ပါၿပီး ေအာ္ေနရပါမယ္၊
ၿပီးေတာ့ ကၽြန္တာ့္ကိုလည္း “ကိုဘေမာင္ရယ္” ဆိုၿပီး အတင္းမရယ္ခိုင္းပါနဲ႔...”
ေဗဒင္ဆရာ။ ။ “ဟိုက္၊ ခက္ေတာ့တာပဲ...”
ကိုဘေမာင္။ ။ “ခက္ေတာ့တာပဲလို႔ခ်ည္း မညည္းပါနဲ႔ဆရာ၊ ဆရာ့ေနာက္ကို ခက္တာေတြ
လိုက္လာပါလိမ့္မယ္... ေရာ့ ေသာက္ဆရာ...”
ကိုဘေမာင္က ေရေႏြးတစ္ခြက္ငွဲ႔ေပးေတာ့ ေဗဒင္ဆရာလည္း ယူေသာက္လိုက္သည္။
ၿပီးေတာ့မွ... ခ်ိဳခ်ိဳ ခါးခါး ဘယ္လို အရသာႀကီးမွန္းမသိသျဖင့္...
ေဗဒင္ဆရာ။ ။ “အာ... ဒါ... ဒါ... ဘာႀကီးလဲ၊ ကိုဘေမာင္...”
ကိုဘေမာင္။ ။ “ဘႀကီးလဲ လို႔ မေအာ္ပါနဲ႔ ဆရာ... ပညတ္သြားရာ ဓာတ္သက္ပါၿပီး ဆရာ့
ဘႀကီးတစ္ေယာက္ေယာက္ ေခ်ာ္လဲေနပါ့မယ္... ”
ေဗဒင္ဆရာ။ ။ “အာ... ခင္ဗ်ားဗ်ာ...”
ကိုဘေမာင္။ ။ “ခုနက အရည္ကေလ... ၾကံရည္ဖန္ရည္ တိုးေအာင္ဆိုၿပီး ၾကံရည္ရယ္
အဖန္ရည္ရယ္ ေရာေသာက္တာေလ...”
ေဗဒင္ဆရာ။ ။ “ဟာ... ခင္ဗ်ားဗ်ာ... ဒီမယ္၊ ကိုဘေမာင္ ေဗဒင္ ပညာကို အလြယ္ေလး
မွတ္ေနလား...”
ကိုဘေမာင္။ ။ “ပညာလို႔ မေျပာပါနဲ႔ ဆရာ... ျပင္ညာ ဆိုရင္ ျပင္ၿပီး ညာေနရပါမယ္။
ေဗဒင္နည္းစနစ္လို႔ ေျပာပါ ဆရာ...”
ေဗဒင္ဆရာ။ ။ “အာ... ဒါနဲ႔ ထိုင္ခံုေတြလည္း မေတြ႕ပါလား...“
ကိုဘေမာင္။ ။ “ဟုတ္တယ္ဆရာ၊ ကၽြန္ေတာ္ ေရာင္းပစ္လိုက္တာ။ အရင္တစ္ပတ္
ဆရာျပန္သြားကတည္းက ကၽြန္ေတာ္ေတြးမိတာေလ... ထိုင္လည္း ထိုင္၊ ခုန္လည္း ခုန္ဆိုတာ
သိပ္မဟုတ္ဘူးလိုပဲ ဓာတ္ပ်က္ေနသလားလို႔ပါ...”
ေဗဒင္ဆရာ။ ။ “ဟိုက္...”
ကိုဘေမာင္။ ။ “မဟိုက္ပါနဲ႔ ဆရာ... အလကားေနရင္း ေမာဟိုက္ေနပါ့မယ္...”
ေဗဒင္ဆရာ။ ။ “အာ... ကိုဘေမာင္...”
ကိုဘေမာင္။ ။ “ၿပီးေတာ့ ခုနက ဆရာ့ ဆိုင္ရဲ႕ ဆိုင္းဘုတ္ကို ေတြ႕တယ္...
ျပင္ပါဆရာ...”
ေဗဒင္ဆရာ။ ။ “ဗ်ာ... ကၽြန္ေတာ့္ဆိုင္းဘုတ္က ဘာျဖစ္လဲ...”
ကိုဘေမာင္။ ။ “ေဟာခန္းဆိုတာေလ ဆရာ...”
ေဗဒင္ဆရာ။ ။ “ဟုတ္ကဲ့...”
ကိုဘေမာင္။ ။ “ေဟာၿပီးရင္ ခန္းခန္းသြားတယ္လို႔ အဓိပၸာယ္ မရဘူးလား ဆရာ... ရသမွ်
ေငြေတြ ခန္းကုန္မွာေပါ့ ဆရာ...”
ေဗဒင္ဆရာ။ ။ “အာ...”
ကိုဘေမာင္။ ။ “ၿပီးေတာ့... မေနာမယ ဆိုတာေလ... မယ ဆိုတာ “မရ” မပိုင္ဆိုင္တာနဲ႔
အသံတူတယ္ေလ... ပညတ္သြားသလို...”
ေဗဒင္ဆရာ။ ။ “ေတာ္၊ ေတာ္... ကိုဘေမာင္...”
ကိုဘေမာင္။ ။ “ဟုတ္ကဲ့၊ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္လာၿပီးလား ဆရာ၊ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္...”
ေဗဒင္ဆရာ။ ။ “အာ... ဒါနဲ႔ ဘယ္အခ်ိန္ရွိၿပီလဲ... ျပန္မလို႔...”
ကိုဘေမာင္။ ။ “သိဘူးဆရာ၊ နာရီဆိုတာ နာလည္းနာတယ္၊ ရီလည္းရီတယ္ဆိုေတာ့
မခ်ိျပံဳးသလို အဓိပၸာယ္ထြက္တယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ခံစားရတာနဲ႔ အိမ္မွာ ဘာနာရီမွ
မထားေတာ့တာ...“
ေဗဒင္ဆရာ။ ။ “အာ... ဟာဗ်ာ...”
ဤသို႔ျဖင့္ ေဗဒင္ဆရာသည္ ကိုဘေမာင္အိမ္မွ တခ်ိဳးတည္း ဆင္းေျပးေလေတာ့သည္။


အားလံုးပဲေပါက္ကရေတြ မေတြးေခၚၾကပါနဲ ့... :P


တစ္ခါ တစ္ေလမွာ လူေတြဟာ ေပါက္တတ္ကရေတြေတြးတတ္

ၾကပါတယ္ ။ အားအားယားယား အလုပ္ မရွိေတြးေနၾကတာပါ ။ အဲဒီလို

 ေပါက္တတ္ကရေတြေတြးေနလို႔လဲ မျဖစ္သင့္တာေတြျဖစ္လာ

တာေပါ့။ ​ေခြးေတြ ၊ ၀က္ေတြက ဆာလာရင္ စားစရာကို လိုက္ရွာ၊

အနံ႔ခံၿပီး ရွာစားၾကပါတယ္ ။ လူေတြကေတာ့ ဆာလာရင္ လိုက္ၿပီး

အနံ႔မခံပါဘူး ၊ ရွာေတာ့ရွာပါတယ္ ။ ဥပမာ ။ ဒီေန႔ဘယ္အိမ္မွာ

အလွဴလုပ္သလဲ? ။ ဒါမွမဟုတ္ ခ်က္စား ၊ ဆိုင္မွာ၀ယ္စားၾကပါတယ္ ။

အဲဒီအထိေအးေဆးပါ ။ အဲ….ဗိုက္၀ လာေတာ့ စေတြးပါတယ္ ။

ျပႆနာက အဲဒီမွာစတာပါ ။လူေတြဟာ ဗိုက္၀လာရင္ ျပႆနာ ရွာ

တတ္ပါတယ္ ။ အာဒံ နဲ႔ ဧ၀ ကိုပဲၾကည့္ေလ ပန္းသီး မစားခင္တုန္းက

ဘာျဖစ္လို႔လဲ ။ ေအးေဆးပဲေလ ။ အဲ ဗိုက္လည္းတင္းလာေရာ ၊

ဇရက္မင္း စည္းစိမ္ကြ ဆိုၿပီး နဖူးေပၚလက္တင္ၿပီး စေတြးေတာ့တာပါပဲ

ဒီေန႔ ဟင္းခ်က္ရတာ ပင္းပန္းလိုက္တာ ၊ ထမင္းဆုိုင္က

ဟင္းၾကီးကလည္း ဆားေပါ့လိုက္တာ ဘာညာ ေပါ့ ။

မိန္းမရွိရင္ေကာင္းမွာပဲ … အဲ ျပႆနာက အဲလို။ တစ္ခုရၿပီးရင္

မေက်နပ္ပဲ ဆက္..ဆက္..ၿပီး ေတြးသြားၾကတာေလ ။ တျခားဘယ္

သတၱ၀ါကမွ အဲေလာက္မေတြးပါဘူး ။ အဲဒါေၾကာင့္လဲ မာနႀကီး

ေနၾကတာေပါ့ ။ အဲလို လိုရာကိုဆြဲေတြးၿပီး ေတာ့ ေခါင္းစဥ္ ပါတပ္

လိုက္ေသးတယ္ 'အခ်စ္' တဲ့။ ေတာ္ ေတာ္ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ

ေတြးတဲ့လူေတြဗ်ာ ။ အေဟးေဟး က်ဳပ္လဲလူပါပဲ ။ အဲလို

အစဆြဲထုတ္ရာ ကို လိုက္သြားၾကရင္းနဲ႔ ' ရွင္က က်မ ကိုခ်စ္လို႔လား'

' ခ်စ္ပါတယ္' ဆိုၿပီး အုန္းျခစ္ႀကီး ကိုင္ျပလို႔လဲမရ ။ 'က်မကို ခ်စ္ရင္

အကၤ်ီ၀ယ္ေပး ' ဆိုေတာ့ ' ငါလည္း ဒါပဲ၀တ္တာ' ဆိုၿပီး စြပ္က်ယ္

၀ယ္ေပးလို႔ ကလဲ မျဖစ္ ။အဲဒါေၾကာင့္ေျပာတာ ေပါက္တတ္ကရေတြ

မေတြးပါနဲ႔လို႔ ။ အဲဒီလို အစဆြဲထုတ္ၿပီး ေပါက္တတ္ကရေတြေတြး

ေတာ့ …ကဲ ။ ဥပမာ နယူတန္ ဆိုတဲ့သိပ္ပၸံ ပညာ ရွင္ကိုပဲၾကည့္ ။

ပန္းသီးတစ္လံုးျပဳတ္က်လာတာကို သူကဗိုက္၀ေနေတာ့ ေပါက္ကရ

ေတြ ေတြးပါေလ ေရာ ။ ဆာေနတဲ့လူသာဆို စားလိုက္မွာေပါ့ ။

ေနာက္ၿပီး အမွန္ဆိုသူေတြးသင့္တာက ဒီေန႔ပန္းသီး ေပါက္ေစ်း

ဘယ္ေလာက္လဲ ။ ဒီပန္းသီးေတြခူးၿပီး ေစ်းမွာသာ ခ်ေရာင္းလိုက္ရ ၊

အရင္းမစိုက္ပဲ အျမတ္ႀကီးပါပဲလား ဘာညာေပါ့ ။ ဒါမွမဟုတ္

ငါဒီအပင္ေအာက္လာထိုင္တာကို အပင္ေစာင့္ရုကၡစိုး

ကမႀကိဳက္လို႔လား ။

အရွင္ရုကၡစိုးနတ္မင္းႀကီးရယ္ ကၽြန္ေတာ့္သားေလးကိုေဗြမယူပါနဲ႔ ၊

ကၽြန္ေတာ့္ မိန္းမကိုပဲ အတည္ယူပါ ၊ ကၽြန္ေတာ့္မွာ

ေနာက္စေမာေလး ေတြ႔ေနပါၿပီ ..ဘာညာေပါ့…:P ။


ဒါမွမဟုတ္ ပန္းသီး ဆိုေတာ့ ၾကာသပေတး၊ေသာၾကာ ၅၆

က်လာတာက တနလၤာဆိုေတာ့ ၂ အဲဒီေတာ့ ၅၆၂ ဆုိၿပီး

နီးရာဒိုင္ဆီေျပး ရွိသမွ်ေလးေအာၿပီး ရင္ခုန္ေနေပါ့ ။ ေပါက္ရင္ေတာ့

စည္ဘီယာ ဆိုင္ထိုင္မယ္ ၊ ပန္းကံုးစြပ္မယ္ ၊ ႏိုက္ကလပ္တက္မယ္ ၊

501 ၀ယ္၀တ္မယ္၊ Dr.Martin ၀ယ္စီးမယ္ ေပါ့ ။ အခုေတာ့

မဟုတ္ပါဘူး ။ ကမာၻႀကီးနဲ႔ ပန္းသီးပင္က အၿပိဳင္လြန္ဆြဲရင္း

ကမာၻႀကီးကပဲ အတြင္း အားေကာင္းလို႔ ႏိုင္သြားသလိုလို။ ၿပီးေတာ့

သူကေတြးရံုတင္မက ေလွ်ာက္ေျပာသြားေတာ့ အခုေနာက္ လူေတြ

ကဒုကၡေရာက္ရတာေပါ့ ။"ဖိ" ၿပီး "စစ္"တဲ့ အဲဒီ "ဖိစစ္ (Physic)"

ဆိုတာႀကီး မွာနယူတန္ ရဲ႔ 'ဖက္ေလာ (First Law)' 'စခန္းေလာ

(Second Law)' ' သတ္ေလာ (Third Law)' ေတြသင္ၿပီဆို

ေက်ာင္းသားေတြက သူ႔ကိုႀကိတ္ၿပီး စိတ္ဆိုးေနၾကတာ သူကေတာ့

မသိပါဘူး ။ 'ပန္းသီးတစ္လံုး အရင္းသံုး၍ ဂရာေဗေတရွင္နယ္ဖို႔စ္

ေၾကာင့္ပါ (Gravitational Force)'ဆိုၿပီးေတာင္ ေအာ္ခ်င္ေအာ္ေနမွာ ။


ေနာက္ရွိပါေသးတယ္ အက္ဒီဆင္ ဆိုတဲ့လူ ၊ သူ႔ဟာသူ

ဘာဆင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ ။ သူကမီးလံုးေတြ မီး ေခ်ာင္းေတြ

ေတြးၿပီးတီထြင္ခဲ့တာ ၊ နယူတန္ ေလာက္ေတာ့ မဆိုးဘူးေပါ့ ။

ေဘာလံုးပြဲေလးဘာေလး ၾကည့္ရင္ေတာ့ ေက်းဇူးအတင္သား ။

ဒါေပမယ့္ ဗ်ာ ညကိုးနာရီ ခ်ိန္းထားတဲ့ သမီးရည္းစား ႏွစ္ေယာက္

ကိုေမးၾကည့္ အက္ဒီဆင္ ရဲ႔မီးသီးလိုလား ? လို႔ ေကာင္မေလးက

ေျပာမွာေပါ့ "ခုေန အနားမွာရွိရင္ ပါးဆြဲ ရိုက္ပစ္မွာ" လို႔ ။ အဲဒီလိုဗ် ။

အၿမဲ မေကာင္းဘူး ။ ေယာကၡမႀကီး ကိုရီးယား ကားၾကည့္ေနတုန္း

အက္ဒီဆင္ မလိုပါဘူးဗ်ာ ။ အလုပ္ကည ၈နာရီျပန္လာတဲ့

လူတစ္ေယာက္ ၊ ကားမွတ္တိုင္ကေန အိမ္ကို ၁၅ မိနစ္ေလာက္

ေလွ်ာက္ရဦးမွာ၊ က်န္းမာေရကလဲေပၚလာၿပီ ။ ပတ္၀န္းက်င္ကိုလည္း

အားနာ ရွက္ကလည္းရွက္ ၊ အက္ဒီဆင္ ႀကီးကလည္းရွိေနေတာ့

သူ႔ခမ်ာ ကြတတ ႀကီးနဲ႔ပဲ အိမ္ကို မအီမလည္ႀကီးျပန္ခဲ့ ရပါေလေရာ ။

ခင္ဗ်ားဆိုရင္ေကာ အဲဒီလူေနရာမွာ အဲဒီ အက္ဒီဆင္ ဆိုတဲ့လူႀကီးကို

ေက်းဇူးတင္မွာလား ? ။ကဲ အဲဒါေၾကာင့္ေျပာတာ ၊ ေပါက္ကရေတြ

မေတြးပါနဲ႔လို႔ ... :P။


အရင္ထုတ္လိုက္ရမွာ


အမ်ိုးသမီးတစ္ေယာက္သည္ ဆရာဝန္ထံသို ေအာ္ဟစ္ေရာက္ လာ

ၿပိး .. ဆရာဆရာ ကူပါအံုး ကၽြန္မေယာကၤ်ား ၾကြက္တစ္ေကာင္ၿမိဳခ်မိ

လို႕.....သူဆီၿပန္သြားလိုက္ပါ၊သူပါးစပ္ေရွ႕မွာ ဒိန္ခဲတစ္တံုး

ေဝ့ယန္းၿပလိုက္ ကၽြန္ေတာ္လိုက္လာခဲ႕မယ္...ဟုဆရာဝန္က

ေၿပာလိုက္သည္။ ငါးမိနစ္ေလာက္ၾကာမွဆရာဝန္ေရာက္လာ သည္။

လူတစ္ေယာက္သည္စက္တီေပၚတြင္လွဲေနသည္။အမ်ိဳးသမီးက

ထိုလူ၏ပါးစပ္နားတြင္ ငါးသေလာက္ေၿခာက္ တစ္ေကာင္ ကိုေဝ႕ယန္း

ေနေလသည္။ ခင္ဗ်ားရူးေနလား ခင္ဗ်ားကိုက်ဳပ္ဒိန္ခ ဲၿပပါဆိုေန...

ကၽြန္မသိပါတယ္ဆရာရယ္ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မေၾကာင္ ကိုအရင္ထုပ္

ရမွာၿဖစ္လို႕ပါ..


ဘာထင္လို႕လဲ


ဘာလင္ၿမိဳ႕ေပၚတြင္အေမရိကန္ဗံုးက်ဲေလယာဥ္မ်ား ပ်ံဝဲေနၾကသည္။

အမ်ိဳးသမီးမွ ၿမန္ၿမန္လုပ္ေလ သြားခိုရေအာင္ ဘာလုပ္ေနတာ လဲဟု

ေအာ္ေၿပာလိုက္သည္။ ငါ့သြားတုမေတြ႕လို႕ ကြ ဟု အမ်ိဳးသားၿပန္ေအာ္

လိုက္ေလသည္။ သူတို႕ေတြဘာက်ဲမယ္လို႕ရွင္ထင္ေနလို႕လဲ.

အသားညွပ္ေပါင္မုန္႕က်ဲမယ္လို႕ရွင္ထင္ေနလို႕လား ဟုအသံစူုး စူး

ၿဖင့္ၿပန္ေအာက္လိုက္ေလသသည္။


ထိမ္းၿမားၿခင္းကား


ထိမ္းၿမားလက္ထပ္ၿခင္းသည္ ဖဲခ်ပ္တစ္ထုပ္နွင့္ တူသည္။

ခင္ဗ်ားလိုက္ပိုးပန္းေနစဥ္မွာေတာ့ Heart ဖဲခ်ပ္ေပါ့။

ခင္ဗ်ားေစ႕စပ္တဲ႕အခါမွာေတာ့ အဲဒါ Diamond ပဲ။

မဂၤလာေဆာင္ၿပိးသြားတဲ႕အခါက်ရင္ေတာ့ Clubs ေတြၿဖစ္သြားေရာ။

အဆံုးမွာေတာ့ အာလံုး Spades ေတြၿဖစ္ကုန္ေတာ့တာပဲ။


ဘယ္ေနရာလဲ


ဂ်ိဳအန္း...။ ေယာက္က်ားေတြ လက္ပတ္နာရီကလြဲၿပီး

တၿခားဘာမွမဝတ္တဲ႕ေနရာကိုသိတယ္..

ဖါးေဂါ့....။ဘယ္ေနရာလဲ ဘယ္ေနရာလဲ

ဂ်ိဳအန္း....။လက္ေကာက္ဝတ္မွာေလ...


ေမးပါရေစ


အလုပ္သမား..။ကၽြန္ေတာ္ဇနီးကလူၾကီးမင္းဆီကေန ကၽြန္ေတာ္ကို

လခတိုးေတာင္းခိုင္းပါတယ္..

အလုပ္ရွင္.......။ရပါတယ္။က်ဳပ္လည္း 

ခင္ဗ်ားကိုလခတိုးေပးရမလားဆိုၿပီး

က်ဳပ္မိန္းမကိုေမးၾကည့္ထားမယ္ေလ..


ဘာလုပ္ရမွာတုန္း


အမ်ိဳးသမီး.တစ္ေယာက္သည္ သူေတာင္းစားအား...ရွင္မရွက္ဘူးလား

လမ္းမွာေတာင္းစားေနရတယ္လို႕..ဟုေၿပာလိုက္၏။ သူေတာင္းစား. က

ဒီေတာ့ကၽြန္ေတာ္ဘာလုပ္ရမွာတုန္း ရံုးခန္းဖြင့္ရမွာလားလို႕

ၿပန္ေၿပာလိုက္ေတာ့သည္။


ေတာ္မွမေတာ္တာ


အလြန္နာမက်န္းၿဖစ္ေနေသာအမ်ိဳးသမီးသည္ ခင္ပြန္းသည္

အားေၿပာေလသည္။ကၽြန္မေသမယ္ဆိုရင္ ရွင္ေနာက္အိမ္ေထာင္ၿပဳပါ၊

ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မအဝတ္အစားေတြကိုေတာ့ ေနာက္မိန္းမကို

ေပးမဝတ္ပါဘူးလို႕ ကတိေပးပါဟူေၿပာေလသည္။ ေယာက္်ားက

စိတ္ခ်ပါ ငါေပးမဝတ္ပါဘူး၊ ၿပိးေတာ့ အဲဒါေတြကလည္း သူနဲ႕မေတာ္ပါ

ဘူးကြာဟု ၿပန္ေၿပာလိုက္ေလသည္။


တိုးတိုးေၿပာ…


ၿခံထဲရွိသရက္ပင္ေပၚတြင္ သရက္သီးမ်ားခိုးေနေသာ အိမ္ေဘးမွ

ခ်ာတိတ္အား အိမ္ရွင္ကဖမ္းမိသည္။ လာလိုက္ခဲ႕မင္းအေဖ

ဆီသြားမယ္။ ကေလးကိုမဆံုးမရေကာင္းလားလို႕ငါ သူ႕ကို

သြားခ်ဲမယ္၊ တိုးတိုးေၿပာပါဦးေလးရယ္ ေဖေဖၾကား သြားပါ့မယ္။

ေဖေဖကဟိုဘက္သစ္ပင္ေပၚမွာ...။


လူေပ်ာက္ရွာ…..


ေယာက္်ားေပ်ာက္သြားသၿဖင့္ ကူညီရွာေဖြေပးပါရန္

ရန္စခန္းသို႕မိန္းမၿဖစ္သူကလာေၿပာသည္။

ေယာက္်ား၏ပံုပန္းသဏႅန္ကို ေမးၿမန္းစံုစမ္းၿပီးေနာက္

ရဲအရာရွိကအမ်ိဳးသမီးကိုေၿပာသည္။ ေကာင္းၿပီးေလ၊

ကၽြန္ေတာ္တို႕ ၾကိဳးစားရွာေပးပါ့မယ္။ ဒါနဲ႕ခင္ဗ်ားရဲ႕ ေယာက္်ား

ကိုေတြ႕ရင္ ဘာေၿပာေပးရမလဲ ေၿပာလိုက္ပါ၊ကၽြန္မအေမ

ကၽြန္မတို႕အိမ္မွာလာေနမယ့္ အစီအစဥ္ကို ဖ်က္သိမ္း

လိုက္တယ္လို႕´။


ပို႕စ္ေမာ္ဒန္….


ပို႕စ္ေမာ္ဒန္ဆိုတာဘာလဲဟင္´စားစရာမရွိရ တဲ႕အထဲ

အေရမရအဖတ္မရေတြကို မစဥ္းစားဘူးေဟ႕´


အသိေပးေရာေပါ့….


စာသင္ခန္းတြင္ၿဖစ္သည္။

ဆရာမ…ကဲေမာင္ၿမေၿပာစမ္း.ရွိတ္စပီးယား ဘယ္တုန္းက

ေသတာလဲ။

ေမာင္ၿမ…ဟင္ေသသြားၿပီဟုတ္လား

ေနမေကာင္းၿဖစ္တယ္ေတာင္မၾကားလိုက္မိဘူး..